بررسی اثر سین بیوتیکی اینولین و ریبوفلاوین در گونه ی لاکتوباسیلوس دلبروکه ای(PTCC1333)علیه گونه سالمونلا انتریکا(PTCC1709)

پروبیوتیکها، میکروارگانیسم های زنده و مشخصی هستند که درصورت مصرف در انسان یا حیوان، با اثر بر روی فلورمیکروبی بدن باعث اعمال اثرات مفید بر سلامتی میزبان می شوند. این مطالعه با هدف بررسی اثر افزودن پری بیوتیک ها به محیط کشت در تولید ترکیبات ضد میکروبی از لاکتوباسیلو س ها علیه سالمونلا انتریکا انجام پذیرفته است. . در این بررسی خاصیت ضد میکروبی مایع رویی کشت پروبیوتیک ها لاکتوباسیلوس دلبروکه ای(سویه PTCC 1333) در محیط MRS براث در حضور و عدم حضور پری بیوتیک اینولین و ومحرک رشد ریبوفلاوین بر علیه سالمونلا انتریکا ( سویه PTCC 1709) به کمک روش دیسک دیفیوژن انجام شد. سپس حساسیت آنتی بیوتیکی سالمونلا به آنتی بیوتیک های جنتامایسین، اریترومایسین و سفکسیم بررسی شد،در مرحله ی آخر تست کمی MIC و MBC انجام شد. اکثر آنتی بیوتیک ها خاصیت بیشتری داشتند فقط لاکتوباسیلوس دلبروکه ای که در کشت با( اینولین+ریبوفلاوین) رشد کرده بود هاله ای نزدیک با جنتامایسین و اریترومایسین تولید کرده بود. نتایج آنالیز آماری انتشار دیسک نشان داد که اینولین خاصیت ضدمیکروبی متابولیت های ثانویه ی لاکتوباسیلوس موردبررسی را بالا می برد. اما محرک رشد ریبوفلاوین این کار را برای لاکتوباسیلوس دلبروکه ای نمی کند. همچنین استفاده همزمان ریبوفلاوین و اینولین به شدت اختلاف هاله ها را معنی دار کرده است. نتایج MIC و MBC نشان داده است که متابولیت های ثانویه ی تولیدشده توسط سویه ی لاکتوباسیلوس دلبروکه ای خاصیت باکتری کشی علیه سالمونلا را ندارند و تنها خاصیت مهارکنندگی رشد را دارند،می توان نتیجه گرفت که افزودن پری بیوتیک ها به محیط تجاری MRS براث فعالیت ضدمیکروبی آنها را بیشتر می کند و دلیل احتمالی آن تقویت رشد و افزایش تولید مواد ضد میکروبی از لاکتوباسیلو س ها می باشد.

کلیدواژه ها:

اینولین ، ریبوفلاوین ، سین بیوتیک ، سالمونلا ، لاکتوباسیلوس دلبروکه ای