نانوسیستم های واسطه به عنوان عوامل دارورسان در نوروپپتیدهای کوچک

سیستم های دارو رسانی تکنولوژی طراحی شده ای به منظور آزاد سازی عوامل درمانی در جایگاه هدف مشخص و یا آزاد سازی کنترل شده هستند. همچنین این سیستم های دارو رسانی از تخریب سریع دارو ها جلوگیری کرده و در نتیجه دز مورد نیاز دارو را کاهش می دهند. نانوذرات (ذرات با اندازه ی بین nm100-1) ذراتی هستند که با توجه به خواص منحصر به فرد فیزیکوشیمیایی و بیولوژیکی که دارند، به میزان گسترده ای در سیستم های دارو رسانی مورد بررسی قرار گرفته اند. سیستم های دارو رسانی که به واسطه ی نانوساختارها طراحی شده اند، مانند نانوذرات طلا، نانو لوله های کربنی، نانو وزیکول ها، سیستم های میسلی و دندریمرها، مبتنی بر نانوحامل های زیست سازگار می باشند. در میان این نانو سیستم های دارورسان، نانوذرات طلا (AuNPs) رایج ترین نانوذرات مورد استفاده در کاربردهای دارو رسانی هستند. یکی از استراتژی های سنتز و همچنین پایدارسازی نانوذرات طلا، استفاده از کیتوسان می باشد. کیتوسان پلیمری طبیعی و زیست سازگار است که به عنوان عامل کاهنده در سنتز نانوذرات طلا عمل می کند و ویژگی های سطحی آن را برای اتصال مولکول های زیستی بهبود می بخشد. بر این اساس، به بررسی پتانسیل نانوذرات طلای پوشیده شده با کیتوسان، به عنوان سیستم دارو رسانی نوروپپتیدهای کوچک، علاقه مند شدیم. در این مطالعه، نانوذرات طلا با استفاده از تترا کلرو آیوریک اسید (HAuCl₄.3H₂O) و کیتوسان، به عنوان عامل کاهنده و پایدار کننده، سنتز شدند. تشکیل نانوذرات طلای پوشش شده با کیتوسان به صورت ظاهری با تغییر رنگ محلول تشخیص داده شد و همچنین به وسیله ی آنالیز طیف UV-Visible مورد بررسی قرار گرفت. اندازه ذرات و همچنین پتانسیل زتای نانوذرات طلا به عنوان شاخص بار سطحی و پایداری نانوذرات، به وسیله تکنیک پراکندگی دینامیکی نور (DLS) مشخص شد. سپس بار گذرای دارو از طریق انکوباسیون محلول آبی نانوذرات طلای پوشش شده با کیتوسان و نوروپپتید دارویی، به مدت 24 ساعت و در دمای 4°C صورت گرفت. نتایج حاصله تشکیل یکنواخت نانوذرات طلای پوشش شده با کیتوسان را با بارگذاری مناسب دارو، نشان می دهند

کلیدواژه ها:

سیستم های دارورسانی ، نانوذرات طلا ، کیتوسان ، نوروپپتید