مدیریت؛ حوزه ای بیگانه با زنان؛ بررسی موانع فرهنگی و اجتماعی حضور بانوان در بخش های مدیریتی

در اغلب جوامع در حال توسعه، برای افزودن بر سرعت گذار، بر زنان، به عنوان عنصری اثربخش، توجه ویژه می شود. اما در ایران، علی رغم گستردگی حضور زنان در عرصه ی بیرونی سیاست (یا به عبارت دقیق تر؛ مشارکت سیاسی) و نهادهای آموزشی، بخش اندکی از آنان توانایی راهیابی به سطوح بالای مدیرتی را دارند. این نوشتار بر پرسش از چرایی این حضور اندک تاکیدمی کند. به نظر نگارندگان موانع متعددی برای دست یازیدن به پست های مدیرتی برای زنان ایرانی وجود داردکه از مهم ترین آن ها می توان بر موانع فرهنگی همچون سنت گرایی، فرهنگ پدرسالار، خودناباوری نهادینه، باورهای زن ناباور و موانع اجتماعی مانند مردسالاری درنهادهای اجتماعی، فقدان نهادهای رسمی توان بخش، عدم وجود گفتمان حامی و ضعف انسجام سارمانی زنان تاکیدکرد. براین اساس این پژوهش با استفاده از نظریات هلن سیسکو و لوسی ایریگاری دو متفکر پساساختارگرا که معتقدند وجود گفتمان های زنانه در امکان افزایش حضور زنان در جامعه اثربخش است، به ارایه راهکاری برای زنان نا/مدیر پرداخته می شود. برای سنجش موانع فرهنگی واجتماعی از روش پیمایش سود جسته و به ارزیابی وضعیت زنان شاغل در حوزه آموزش و وزارت کشور می پردازد. هدف از سنجش این زنان، توانایی آنان برای تصدی پست های مدیریتی است که به دلایلی فرهنگی واجتماعی به آن نایل نیامده اند. درنهایت، با استفاده از نظریات پساساختارگرا راهکارهایی برای برون رفت از این وضعیت ارایه خواهدشد

کلیدواژه ها:

موانع فرهنگی ، زنان نا/مدیر ، گفتمان زنانه ، سیسکو ، ایریگاری