رویکردها و نگرش های سیستم تولید به هنگام

فلسفه سیستم تولید به موقع برای اولین بار در دهه 1950 میلادی توسط تاییچی اهنو در کارخانه تویوتا توسعه یافت که هدف آن برآورده ساختن تقاضای مشتریان با حداقل تاخیر بود. پس از آن در اوایل دهه 1970 بسیاری از کارخانجات ژاپنی این سیستم را پیاده کردند . سیستم تولید به موقع یک سیستم مبتنی بر کشش تقاضا است که در آن یک قطعه زمانی خریداری و یاتولید می شود که علامتی از مصرف کننده آن دریافت شده باشد. استفاده درست از سیستم تولید به موقع منتج به افزایش در کیفیت و بهره وری و کارایی می شود، ارتباطات را بهبود می بخشد و همچنین هزینه ها و اتلافات را کاهش می دهد. اجرایسیستم تولید به هنگام به طور تدریجی بوده و مستلزم صرف زمان طولانی می باشد. این سیستم در صورتی به موفقیت میرسد که تک تک افراد سازمان در آن مشارکت کنند، برنامهها و روندها جهت دستیابی به حداکثر بازده و کارایی طراحی شده باشند و کیفیت محصولات و برنامههای زمانی تولید مطابق با تقاضای مشتریان، برنامهریزی شده باشند .هدف پژوهش حاضر مروری بر مبانی نظری و مفاهیم مرتبط با سیستم تولید به موقع می باشد.

کلیدواژه ها:

سیستم تو لید به هنگام ، سیستم مدیریت به هنگام موجودی ها ، خرید به هنگام ، کانبان