اثربخشی نظریه واقعیت درمانی گلاسر بر فرسودگی شغلی معلمان

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی نظریه واقعیت درمانی گلاسر بر فرسودگی شغلی معلمان بود. روش پژوهش آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری مطالعه حاضر، تمامی معلمان مدارس متوسطه دخترانه ناحیه 4 شهر شیراز در سال تحصیلی 95- 1394 بودند. که تعداد آنها بالغ بر420 نفر بود. نمونه گیری به شیوه خوشه ای انجام گردید. بدین ترتیب که ابتدا از مدارس متوسطه بخش شمالی ناحیه 4 شهر شیراز 6 مدرسه و از بخش جنوبی ناحیه 4شهر شیراز6 مدرسه به تصادف انتخاب شد و معلمان این مدارس به پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (1997 (پاسخ دادند. سپس از بین گروهی از معلمان که نمره بیشتر از میانگین گرفتند . در هر یک از بخشهای شمالی و جنوبی 15 نفر انتخاب شد و به تصادف یکی از گروه های 15 نفره در گروه آزمایش، دیگری در گروه گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش هشت جلسه 5/1 ساعته آموزش بر اساس نظریه واقعیت درمانی گلاسر دریافت کردند و در گروه گواه مداخله ای صورت نگرفت پس آزمون اجرا و یکماه بعد پیگیری انجام شد و داده ها با روشهای آماری مناسب تجزیه و تحلیل شدند . نتایج مطالعه نشان داد که واقعیت درمانی گلاسر بر فرسودگی شغلی معلمان و ابعاد آن تاثیر معنادار دارد و نتایج آن در طول زمان پایدار است.

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی گلاسر ، فرسودگی شغلی