بررسی نظام مطابقه فاعلی-مفعولی در زبان لکی

بررسی زبانهای ایرانی از جهات مختلف موردتوجه زبانشناسان قرار گرفته است. این در حالی است که هنوز تعدادی از زبانهای ایرانی، ازجمله زبان لکی، برای بسیاری از زبانشناسان این مرز و بوم ناشناخته باقی ماندهاند. از سویی نیز، مطالعاتی که بر روی چنین زبانهایی انجامگرفته است، به دلیل عدم آگاهی کافی در مورد چنین زبانهایی، باعث شده است برخی تحلیلهای نادرست به دست داده شود. به نظر میرسد یکی از عوامل موثر در چنین برداشتهایی این است که یا خود محقق گویشور آن زبان نبوده است یا آنکه گویشوران بومی زبان انتقال درستی از نمونهها را برای تجزیهوتحلیل محقق فراهم نیاوردهاند. چنین دلایلی باعث شد که بهعنوان گویشور زبان لکی به بررسی نظام مطابقه در این زبان بپردازم. نظام مطابقه فاعلی در زبان لکی توسط پسوندها و یا از طریق واژهبستهای ضمیری (پیبستها) صورتبندی می-شود. به بیان فنیتر، لکی از دو سازوکار برای مطابقت با فاعل استفاده می کند: سازوکار مطابقه پسوندی و سازوکار مطابقه پیبستی. این حقیقت زبانی به آن معناست که نظام مطابقه در این زبان دوگانه است. قاعده کلی ناظر بر توزیع پیبستهای مطابقه با فاعل در لکی عبارت است از نخستین سازه حاضر در گروه فعلی یا همان گزاره. از آنجا که در این زبان، فاعل هیچگاه میزبان پیبست مطابقه با فاعل واقع نمیشود، باید گفت که توزیع پیبستهای مورد بحث از قانون واکرناگل پیروی نمیکند.

کلیدواژه ها:

مطابقه ، واژهبستهای ضمیری ، جایگاه واکرناگل ، زبان لکی