گونههای مختلف فعل مضارع مستمر در گویش لایزنگانی

آنچه امروزه از زبان پارسی با آن برخورد میکنیم و بیشتر از آن به عنوان زبان رسمی و رایج یاد میکنیم، بخشی بسیار بسیار کوچک از زبان بیکران و گستردهی پارسی است که پرداختن به حوزههای جغرافیایی و تاریخی این زبان، نه تنها در مقالهها که در کتابهای متعدد نیز نمی-گنجد. صرف نظر از گونههای تاریخی )باستان، میانه و دری( زبان فارسی نو یعنی زبان پارسی پس از اسلام نیز لهجهها و گویشهای فراوانیدارد؛ به گونهای که در برخی از شهرها در محلههای مختلف لهجهها یا گویشهای متفاوتی دیده میشود که همه از ذخایر غنی این زبان به شمار میآید. این ذخایر در حوزههای مختلف واژگان، ترکیبات و اصطلاحات، امثال و... تا حوزههای مختلف دستوری را در بر میگیرد.برای نشان دادن این توانمندی بیکران، در این جستار به بحث گونههای فعل مضارع مستمر در گویش لایزنگان داراب فارس پرداختهایم. گویشوران این روستا زمان مضارع مستمر را به روشهای متفاوت و گستردهای به کار میبرند که برخی از آن روشها کم کاربرد شده وپیشبینی میشود در آیندهای نزدیک به کلی فراموش شوند و این امر ضرورت ثبت و ضبط چنین کاربردهایی را برای علاقهمندان به حوزهی زبان و فرهنگ دوچندان میکند. بر اساس یافتههای این پژوهش در این گویش، مضارع مستمر به چهار روش ساخته میشود که این چهار روش کلی هنگام صرف افعال پیشوندی، گستردهتر میشوند.

کلیدواژه ها:

مضارع مستمر ، فعل ساده ، فعل پیشوندی ، گویش لایزنگانی