جایگاه زن در شاهنامه فردوسی

شاهنامه به عنوان یکی از شاهکارهای تاریخ و ادبیات ایران ، خلاصه فرهنگ ، رفتار و جهان بینی اقوام ایرانی در طی هزاران سال است ، شاهکاری که فراز و نشیب های اجتماعی ،سیاسی و فرهنگی را در خود منعکس نموده و ابعاد مختلف زندگی مردم را مورد توجه قرار داده است . با وجود اینکه شاهنامه یک اثر حماسی است اما فردوسی توانست با هنرمندی بی نظیر ،مسایلی چون خانواده، زن و عشق را به شکل زیبایی در داستان های حماسی خود قرار دهد،به گونه ای که هیچ کدام از داستان های او بدون نقش و تاثیر حضور زن و عشق او پایان نمی پذیر .دناز آنجایی که از یک سو فردوسی دراشعار خود احترام و اعتبار زیادی برای زنان قایل است و از سوی دیگر برخی ابیات او زن ستیزانه و از عدم اعتماد او به زن سخن می گوید ؛ پژوهش حاضر می کوشد به بررسی ویژگی هایی که فردوسی در موقعیت های متفاوت به زنان نسبت داده است بپردازد .براین اساس پژوهشگربر آن است جایگاه زن در شاهنامه را موردارزیابی قرار دهد .شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و روش پژوهش توصیفی – تحلیلی می باشد .

کلیدواژه ها:

فردوسی ، شاهنامه ، حماسه ، جایگاه ، زن