ارزیابی آسیب پذیری شبکه معابر در زمان بحران (نمونه موردی: منطقه شش شهر تهران)

شبکه معابر شهری از مهمترین اجزای شهرها در مواقع بحران محسوب می شوند که در بحث مدیریت بحران تاکید ویژهای بر آن می شود. در صورتی که شبکه معابر شهری به دلایلی چون کم عرض بودن معابر، تمرکز زیاد جمعیت در بافت،بلندمرتبه سازی های غیراصولی و... دچار نارسایی باشد، کارایی خود را از دست میدهد. در این پژوهش آسیب پذیری بافتو شبکه معابر منطقه شش شهرداری تهران از منظر مدیریت بحران مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور پسبیان ابعاد نظری موضوع، معیارها و شاخص های سنجش آسیب پذیری معابر استخراج و در محدوده مورد مطالعه ا رزیابیمی شود. این تحقیق از منظر هدف، از نوع تحقیقات کاربردی است. روش تحقیق حاضر تحلیل ی و مبتنی بر توصیف،تحلیل و ارزیابی است. نتیجه تحلیل های صورت گرفته با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی و GIS نشان می دهد،بافت ها و شبکه معابر محله های یوسف آباد و فاطمی، کریمخان و حافظ، طالقانی به دلایلی چون قدمت و تبعیت از فرمزمین در زمره بخش های با آسیب پذیری متوسط قرار دارند. همچنین از میان معیارهای موثر بر آسیب پذیری در مواقعبحران، فرسودگی مهمترین عامل می باشد. پس از آن تراکم ساختمانی و عرض معابر، ریز دانگی و عمر بنا در مرتبهبعدی قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، آسیب پذیری ، شبکه معابر ، بافت شهر ، منطقه شش تهران