بررسی اصطکاک باند پرواز بر اساس استانداردهای بین المللی (مطالعه موردی: فرودگاه امام خمینی (ره))

در اثر نشست و برخاست هواپیما در سطوح پروازی، لایه ای از سطح لاستیک هواپیما جدا شده و این لایه ها به سطح باند می چسبند که در اثر تکرار این امر، بر ضخامت این لایه افزوده شده و باعث کاهش اصطکاک، افزایش لغزندگی و کاهش اثر علایم در سطوح پروازی می گردد. در این مقاله به مطالعه استانداردهای سازمان هوانوردی فدرال و سازمان بین المللی هوانوردی ایکایو در زمینه اصطکاک سطوح پروازی پرداخته شده و ضمن بررسی دوره بازدید، محدودیت های اصطکاک باند پرواز، دوره های لاستیک زدایی، طبقه بندی و تخمین عملکرد ترمز بر اساس میزان اصطکاک اندازه گیری شده، ضریب حداقل و ضریب بهره برداری کیفیت سطوح پروازی تعیین گردیده است. همچنین فرودگاه بین المللی امام خمینی (ره) به عنوان فرودگاه نمونه انتخاب و با توجه به حداقل تعداد نشست روزانه باند فرودگاه مشخص گردید، علاوه بر لزوم انجام لاستیک زدایی، باند RWY 29R – 11L و باند RWY 11L – 29R می بایست در دروه های 4 ماهه، تحت بازدید و اندازه گیری تست اصطکاک قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اصطکاک ، باند پرواز ، استاندارد