شاخصه های کالبدی معماری ایرانی از دیدگاه پژوهشگران داخلی

معماری سنتی ایران که در زمان و مکان خود یکی از با ارزش ترین میراث های فرهنگی جهانی به شمار می رود ، امروز فاقد سرمشق های شاخص و بدیع است . تحولاتی که از اوایل قرن بیستم آغاز شد موجب ایجاد بی هویتی فرهنگی شد . دانش معماری امروز با نگاهی به تجربیات ارزنده معماری دیگر کشورها به تقلید و کپی برداری پرداخته است . این مشکلات لزوم ترسیم معماری که از یک سو ریشه در گذشته معماری ایران دارد و از سوی دیگر در وسواس نو بودن و تحول یافتن است را ایجاب می کند. هدف از این پژوهش معرفی شاخصه های کالبدی معماری ایرانی از دیدگاه پژوهشگران داخلی می باشد. در این راستا با روش تحقیق کیفی و بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و مقالات و روش تحلیلی توصیفی به جمع بندی و بررسی اطلاعات پرداخته شده است . در ابتدا 100 مقاله انتخاب و با توجه به رویکرد پژوهش 30 مقاله از بین آنها مورد بررسی دقیق قرار گرفت . نتایج تحقیق نشان می دهد که رویکردهای مختلف پژوهشگران به معماری ایرانی عبارتند از : سازه ای ، کارکردی ، اقلیمی ، فرهنگی آیینی ، نمادین ، زیبایی شناسانه ، فرم و هندسه . بیشترین مطالعات پژوهشگران مربوط به رویکرد اقلیمی است و در حوزه نظری کار شده و کمتر بصورت عملی ثابت شده است . از طرفی در حوزه سازه و فرم مطالعات کمی صورت گرفته و با کمبود منابع مواجه هستیم

کلیدواژه ها:

هویت فرهنگی ، معماری ایرانی ، شاخصه های کالبدی ، پژوهشگران داخلی