بازخوانی الگوهای معماری بومی شیراز با تاکید بر مبانی ساخت و ساز پایدار

با توجه به بحران انرژی و رشد سریع شهرنشینی بایستی راه کارهای مناسبی جهت کنترل و کاهش تاثیرات منفی ساخت وساز بر طبیعت ارایه شود. این در حالی است که ساختمان های بومی در ایران در گذشته کاملا به صورت پایدار و منطبق با فرهنگ و اقلیم آن شهر طراحی شده بودند و حال به کار گیری تجارب امروزی در امر ساخت وساز پایدار، می تواند به خوبی باعث ترقی شهرهای ایران و هم خوانی آنها با طبیعت و اکوسیستم مربوطه گردد. شهر شیراز دارای پیشینه فرهنگی، هنری وکهن الگوهای زیستی غنی می باشد،بنابراین ایجاد ساختمان هایی در شهر که با استفاده از این الگوهای بومی در رسیدن به معماری پایدار یاری می رساند امری ضروری می باشد. لذا طرح تحقیق پیش رو با هدف طراحی فضای معماری پایدار و همساز با اقلیم شیراز با حداقل مصرف انرژی های تجدید ناپذیر و بهره گیری حداکثری از انرژی های تجدید پذیر در راستای مواضع معماری پایدار و حفظ محیط زیست صورت گرفته و می کوشد فضایی با معماری ایرانی و بومی و تلفیق آن با فن آوری روز ایجاد نماید.سوالی که در این پژوهش مطرح است این است که آیا با استفاده از تجارب ساختمان های بومی در شهر شیراز می توان به ایجاد ساختمان هایی با روحیه پایدار در سطح شهر دست یافت و فرض بر این است که این امکان وجود دارد و بومی سازی با استفاده از امکانات مدرن، در حال حاضر نیز ممکن می باشد.این پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی می باشد و با استفاده از یافته های افراد صاحب نظر ،استانداردهای طراحی پایدار و چگونگی بهره گیری از مصالح و علم استفاده از انرژی های طبیعی راه کارهایی ارایه گردید. بومی سازی ، انرژی های طبیعی ، فضای سبز، طراحی پایدار،شناخت محیط، استفاده از مصالح بومی و تجدید پذیر همگی باعث ایجاد محیط و ساختمان هایی پایدار با رویکرد بومی گرایی در شهر شیراز می گردد.

کلیدواژه ها:

بومی سازی ، معماری پایدار ، طراحی اقلیمی شهر شیراز