بررسی عددی نقش پوشش گیاهی و بدنه آبی در ارتقاء آسایش حرارتی پیاده راه ها: نمونه موردی پیاده راه 17 شهریور تهران

با رشد علاقه به مباحث آسایش حرارتی در محیط های بیرونی، چندی ست، بررسی عملکرد حرارتی دره های شهری به عنوان فضاهای مشترک میان مقیاس شهری و معماری، مورد ارزیابی های مختلفی قرار گرفته است. با این وجود، همچنان دانش نسبتا محدودی در رابطه با رفتار میکروکلایماتیک این فضاها در دسترس است. این مطالعه، به صورت عددی و با استفاده از نرم افزار انوی- مت به بررسی عملکرد حرارتی پیکره بندی های مختلف از پیاده راه 17 شهریور تهران، در شرایط اقلیمی گرم و خشک می پردازد. همچنین، اثر پارامتر های نوع و نحوه استقرار پوشش های گیاهی و بدنه های آبی نیز در راستای بهبود شرایط میکروکلایماتیک این پیکره بندی ها مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه، PMV به عنوان شاخصی برای تعیین سطح آسایش حرارتی در پیاده راه مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که سایه اندازی از اثرگذارترین عوامل در تغییرات سطح آسایش حرارتی پیاده راه در فصل تابستان می باشد. همچنین، استفاده از درخت اگرچه به تنهایی قادر به ایجاد شرایط مطلوب در تمام ساعات روز نمی باشد، اما تا حد زیادی می تواند زمینه ساز بهبود عملکرد حرارتی پیاده راه در ساعات گرم روز شود. در این میان، استفاده از چمن و آب تاثیرات قابل توجهی در بهبود شرایط میکروکلایماتیک پیاده راه ایجاد نمی کند. به طور کلی در شرایط مورد مطالعه در این تحقیق، استفاده از پیکره بندی های دارای درخت برای دستیابی به سایه اندازی مناسب در تابستان و دستیابی به شرایط آسایشی بهتر توصیه شده است

کلیدواژه ها:

آسایش حرارتی ، پیاده راه ، پوشش گیاهی ، بدنه آبی ، انوی مت