پایدار سازی پلی اولفینهای مصرفی در بسته بندی با پایدار کننده های آلی فسفیتی

دماهای بالاتر فراورش، افزایش سرعتهای اکستروژن ، ساخت فیلمهای نازکتر و نیاز به بازیابی ضایعات در صنایع بسته بندی، پایداری خواص فیزیکی و ریولوژیکی را ضروری ساخته اسن. در این مقاله مسایل اساسی در پایدار سازی پلی اولفینهای مصرفی در بسته بندی بررسی شده اند. تخریب مولکولی پلی اولفینها توسط یک رشته واکنشهای شیمیایی به وقوع می پیوندد. بعضی از این واکنشها آغاز گر و برخی نیز مروج تغییرات مولکولی هستند. این واکنشها که بر روی زنجیر اصلی و یا شاخه های جانبی پلیمر عمل می کنند نقش تعیین کننده ی در ثبات رنگ، سیالیت مذاب و پایداری خواص فیزیکی پلیمر دارند. نکته اساسی در پایدار سازی، شکستن توالی واکنشهای تخریبی به وسیله ضد اکسنده های اولیه و ثانویه است. ضد اکسنده های اولیه (معمولا ترکیبات فنولی) در واکنشهای آغازی دخالت دارند. در بسیاری از بخشهای صنایع بسته بندی پلیمرهای با پایه اولفینی جانشین شیشه، فلز و کاغذ شده اند. یک پایدار کننده مناسب ضمن کاهش هزینه، عملکرد پلی اولفین را بهبود می بخشید.

کلیدواژه ها:

پلی اولفینها ، پایداری سازی ، تخریب مولکولی ، ضد اکسنده