اثر محلول پاشی اسید سالیسیلیک و سلنیوم بر ویژگی های زراعی، فیزیولوژیکی و کیفی نخود در شرایط دیم

این آزمایش بهصورت فاکتوریل، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار در سال زراعی 1391 -1390 انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل محلولپاشی سلنیوم در چهار سطح صفر، 6 ،12 و 18 گرم در هکتار و محلولپاشی اسید سالیسیلیک در سه سطح 0 ،100 و 200 میلیگرم در لیتر بودند. نتایج نشان داد با محلول پاشی 12 و 18 گرم در هکتار سلنیوم، میزان نشت یونی سلول نسبت به شاهد بهترتیب 6/11 و 8/18 %کاهش نشان داد. مقایسه میانگین تیمارها نشان داد که بیشترین عملکرد دانه معادل 6/1687 کیلوگرم در هکتار از تیمار 200 میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک توام با 18 گرم در هکتار سلنیوم حاصل شد که نسبت به تیمار شاهد 79/30 %افزایش نشان داد. بیشترین غلظت سلنیوم دانه معادل 2119 قسمت در بیلیون از تیمار 100 میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک توام با 18 گرم سلنیوم در هکتار حاصل شد که غلظت سلنیوم دانه نسبت به تیمار شاهد 9/3 برابر افزایش نشان داد. بیشترین مقدار پروتیین دانه معادل 8/20 %از تیمار 100 میلی گرم در لیتر اسیدسالیسیلیک توام با 12 گرم سلنیوم در هکتار حاصل شد که نسبت به تیمار شاهد 8/3 %افزایش نشان داد.

کلیدواژه ها:

عملکرد دانه ، تنش خشکی ، نشت یونی ، سلنیت سدیم ، محلولپاشی