تاثیر دبی خوراک ورودی بر درصد حذف اتانول موجود در پساب الکلی در بیو راکتورغوطه ور رشد چسبیده

در این پژوهش، تصفیه پساب الکلی با استفاده از روش بیولوژیکی رشد چسبیده هوازی برای تصفیه پسابالکلی مورد مطالعه قرار گرفت. از اتانول به عنوان منبع کربن و از کلریدآمونیوم به عنوان منبع نیتروژن استفادهشد. بدین منظور از یک راکتور، با حجم 16 لیتر که حاوی مواد بستر از جنس پلیپروپیلن بود، استفاده گردید.بارگذاری آلی بدین صورت انجام گردیدکه به دلیل اینکه بارآلی کلی پساب واقعی الکلسازی حدود 2500mg/L می باشد ولی مقدار اتانول موجود در پساب حدود 2000mg/L می باشد، مقدار بار آلی پساب سنتزی را با در2000mg/L ثابت نگهداشتیم. دبی خوراک ورودی متغیر 1، 2، 3، 4 و 5L/h و میزان هوای ورودی 2، 4، 6، 8 و10L/min در نظر گرفته شد. این تعداد تغییر در ورودی، مستلزم انجام 13 مرحله آزمایش بود که مدت زمانطراحی مرحله اول بیولوژیکی 15 روز و برای 12 مرحله باقیمانده از آزمایشات 5 روز در نظر گرفته شد. نتایجنشان داد با کاهش زمان ماند در داخل راکتور (افزایش دبی خوراک)، راندمان راکتور از 83 % به 32 % کاهش یافت. همچنین بیشترین راندمان حذف اتانول 97/87% به دست آمد که در شرایط عملیاتی دبی هوای ورودی 6L/min و دبی خوراک 1L/h به دست آمد.

کلیدواژه ها:

پساب الکلی ، بیولوژیکی ، بیو راکتور ، غوطه ور رشدچسبیده ، دبی خوراک