تخمین توان در تراشه های قابل پیکربندی

تراشه های قابل پیکربندی نسل جدید مدارهای مجتمع دیجیتال قابل برنامه ریزی هستند. سرعت اجرای توابع منطقی در تراشه های قابل پیکربندی بسیار بالا بوده و در حد نانوثانیه است. اگر بخواهیم تراشه قابل پیکربندی را به طور ساده تشریح کنیم، عبارت است از: یک تراشه، که از تعداد قابل توجهی بلوک منطقی، خطوط ارتباطی و پایه های ورودی/ خروجی تشکیل شده است که به صورت آرایه ای در کنار یکدیگر قرار دارند. در بین محاسن بسیار تراشه قابل پیکربندی می توان به پیاده سازی مدارهای پیچیده دیجیتال، تست سریع مدار، قابل برنامه ریزی توسط کاربر، کاهش سخت افزار موردنیاز، از بین رفتن نویز ناشی از قطعات، کاهش مصرف توان، کار با دو سطح ولتاژ 5 ولت و 3/3 ولت و ضریب ایمنی صد درصد اشاره کرد. در نتیجه به دلیل این که توان مصرفی در طراحی تراشه های قابل پیکربندی به عنوان یک عامل حیاتی و مهم خودنمایی می کند، تکنیک های تحلیل و تخمین توان به یک چالش اساسی برای طراحان و سازندگان تراشه های قابل پیکربندی تبدیل شده است. شناخت خصوصیات و ویژگی های توان، گامی مهم در طراحی معماری تراشه های قابل پیکربندی، با بهره وری توان بالا است. طراحان تراشه های قابل پیکربندی با روشی برای اندازه گیری توان مفید و موثر در تصمیم گیری های مربوط به طراحی معماری تراشه های قابل پیکربندی نیاز دارند، بدون این که مجبور به ساخت آن شوند، علاوه بر این کاربران تراشه های قابل پیکربندی نیازمند تحلیل و بررسی توان در چندین پیاده سازی ممکن هستند بدون این که مجبور باشند فرآیند طولانی طراحی را طی کنند، در این مقاله ما روش های تخمین توان را معرفی کرده و به بررسی آن ها می پردازیم

کلیدواژه ها:

تراشه قابل پیکربندی ، تخمین توان ، مدارهای مجتمع دیجیتال