شبیه سازی رفتار جداشدگی ناحیه پیوند در کامپوزیت های لایه ای فلزی به کمک المان محدود با استفاده از روش مش-بندی گره خورده و مدل ناحیه چسبناک

از بین روش های حل عددی، المان محدود کاربرد بسیار وسیعی دارد که بررسی شکست در کامپوزیت های لایه ای و نیز جداشدگی بین-لایه ای ورق های روکش دار از آن جمله است. در این مقاله، از یک روش جدید با عنوان مش بندی گره خورده با المان های چسبنده برای بررسی رفتار ناحیه پیوند ورق ها در کامپوزیت های فلزی، حین جداشدگی بین لایه ای استفاده شده است. به منظور اعتبارسنجی مدل پیشنهاد شده، تست های تجربی شامل تست برشی و تست پوسته شدن بر روی نمونه هایی از جنس فولاد (5 نمونه) و آلومینیوم (3 نمونه) که با چسب ترد لاکتیت هیسول 9466 به یکدیگر متصل شده اند انجام گرفته است. نتایج نشان دهنده تطابق خوب مدل پیشنهادی و تست های تجربی است. بر اساس نتایج حاصله، این روش برای محدوده الاستیک دقت بیشتری داشته و بهینه ترین اندازه مش زمانی است که این اندازه در طول ناحیه پیوند و لایه های مجاور، با یکدیگر برابر و منطبق برهم باشند. همچنین طول بهینه المان های ناحیه پیوند برابر یک چهارم عرض ناحیه پیوند بوده که از همگرا کردن نتایج تحلیل تست پوسته شدن بدست آمده است.

کلیدواژه ها:

کامپوزیت لایه ای ، المان محدود ، مش بندی گره خورده ، المان چسبنده ، جداشدگی بین لایه ای ، تست برش ، تست پوسته شدن ،