بررسی رابطه میان نرخ ارز حقیقی و تولید ناخالص داخلی ایران و چین با تراز تجاریبا تاکید بر شرط مارشال لرنر

با توجه به اینکه شرط مارشال بیان می کند که اگر مجموع قدر مطلق کشش مقادیر صادرات و واردات نسبت به نرخ ارز بیش از یک باشد با کاهش ارزش پول (افزایش نرخ ارز) تراز تجاری بهبود خواهد یافت. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه میان نرخ ارز حقیقی و تولید ناخالص داخلی ایران و چین با تراز تجاری میباشد. در این پژوهش شرط مارشال لرنر در تراز تجاری دو جانبه ایران و چین با استفاده از یک الگوی مناسب و مدل ARDL مورد بررسی قرار می گیرد. نرخ ارز واقعی و تولید ناخالص داخلی دو کشور به عنوان متغیرهای مستقل و تراز تجاری به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شده است و دوره زمانی تحت بررسی داده های سری زمانی سالانه از سال های 1371 تا1392 می باشد. نتایج نشان می دهد که بین لگاریتم تولید ناخالص داخلی ایران و تراز تجاری رابطه ای منفی و از نظر آماری معنی دار وجود دارد، یعنی یک درصد افزایش در تولید ناخالص داخلی ایران، تراز تجاری را حدود 0.30 درصد کاهش می دهد همچنین نتایج بیانگر این است که متغیر تولید ناخالص داخلی حقیقی کشور چین، ازلحاظ آماری بی معناست. بین نرخ ارز حقیقی و تراز تجاری رابطه ای مثبت و از نظر آماری معنی دار وجود دارد به این مفهوم که، در بلندمدت به ازای یک درصد افزایش در نرخ ارز حقیقی، تراز تجاری حدود 3.3 درصد افزایش می یابد.نتایج بررسی شرط مارشال لرنر توسط مدل سری زمانی، برقراری شرط مارشال لرنر بین ایران و چین در کوتاه مدت و بلند مدت را تایید می کند.

کلیدواژه ها:

تراز تجاری ، شرط مارشال لرنر ، نرخ ارز ، تولید ناخالص داخلی ، ایران و چین