نگاهی گذرا بر تیوری کارگزاری در حسابداری مدیریت

رابطه نمایندگی، قراردادی است که براساس آن رییس (صاحبکار)، نماینده ای (عامل) از جانب خود انتخاب کرده و اختیار تصمیم گیری را به او تفویض می کن. یکی از هزینه های بالقوه نمایندگی، تصمیم گیری می باشد. در صورتی که صاحبکار تصمیمات را به یک نماینده محول نماید، آنگاه ممکن است نماینده تصمیماتی را اتخاذ کند که در جهت منافع صاحبکار نباشد. هدف این مقاله ارایه مقدمه ای بر تیوری نمایندگی در حسابداری مدیریت می باشد. توری نمایندگی توضیحی در مورد علت استفاده از اغلب روش های مهم حسابداری مدیریت از جمله اینکه چرا باید عملکرد مدیران را در سازمان یا بخش های زیر مجموعه آن مورد ارزیابی قرارداد را فراهم ساخته است. در این مقاله دو نوع قرارداد استخدام جهت نفوذ صاحبکر بر تصمیمات نماینده ارایه شده است : 1- قرارداد استخدام بر مبنای رفتار یا زمان 2- قرارداد بر مبنای نتیجه کار. چنین نتیجه گیری می شود که قرارداد بر مبنای رفتار یا زمان، موجب کار گریزی نماینده می شود در صورتی که قرارداد بر مبنای نتیجه کار، باعث می شود که نماینده عملکرد بهتری را از خود جهت دریافت پاداش بیشتر ارایه نماید. تیوری نمایندگی در مجموع از جمع آوری اطلاعات اضافی در خصوص اقدام و سعی و کوشش نماینده و گنجانیدن آن در قرارداد استخدام حمایت می کند. با توجه به گستردگی و پیچیدگی متون تیوری نمایندگی، در این مقاله تنها مختصری از مدل نمایندگی ارایه می شود.

کلیدواژه ها:

تیوری نمایندگی ، قرارداد استخدام ، حقوق دستمزد مبتنی بر بهره وری