تاثیر عصاره های هیدروالکلی برخی گیاهان دارویی بر باکتری و کپک و مخمر دومحصول لبنی

باکتری هایی مانند سالمونلا، لیستریا مونوسیتوژنز و اشرشیاکلی بیشترین بیماری و مرگ را سبب شده اند علاوه بر مرگ و میر بالایی که این باکتری ها ایجاد می کنند، هزینه زیادی نیز برای درمان بیماری های حاصل از غذاهای آلوده مصرف می گردد. اسانس های گیاهی از منابع بالقوه ی واجد ترکیبات ضد باکتریایی می باشند و برای این منظور بسیار مفید و موثر هستند. به طور کلی ترکیبات گیاهی خاصیت ضد میکروبی خود را از طریق روش هایی چون تجزیه دیواره سلولی، افزایش اسیدیته سیتوزولی، آسیب به غشای سلولی، آسیب به غشای پروتیین ها، نشت محتویات سلول به خارج، اختلال در نقل و انتقالات حیاتی نظیر ATPase عمل می کنند. اگرچه بهترین روش برای مقابله با آلودگی میکروبی شیر روش های حرارتی بخصوص پاستوریزاسیون است اما گاهی حرارت به دلایلی مانند آلدگی زیاد شیرخام کارایی لازم را ندارد. نتایج تحقیقات نشان داده که در اکثر دوغ های مورد بررسی سوربات پتاسیم و بنزوات سدیم به منظور جلوگیری از رشد میکروارگانیسم ها مصرف می شوند، در حالی که حد مجازی برای مصرف آنها درنظر گرفته نشده است. باید در نظر داشت که سدیم بنزوات در دوزهای بالا می تواند اثرات مضر برای سلامتی داشته باشد و چنانچه بیش از حد مجاز تواند سرطان زا باشد. محبوبی و همکاران اظهار داشتند که اسانس های آوزشن، مرزنجوش و مرزه از اسانس اکالیپتوس اثر ضد میکروبی بیشتری دارند که به علت وجود تیمول و کاروکرول می باشد. آریدوگان و همکاران گزارش کردند اسانس نعناع فلفلی خاصیت ضد میکروبی قوی علیه استافیلوکوکس واشرشیا داشت. علت افزایش تاثیر مواد ضد میکروبی به هنگام استفاده همزمان، افزایش تعداد منافذ تشکیل دشه در غشای سلولی عوامل بیماریزا و متعاقبا نشت ترکیبات داخل سلولی به خارج از سلول و همچنین مهار داخل سلولی به خارج از سلول و همچنین مهار پروتیین های آنزیمی موجود در غشا می باشد که این پروتیین ها در حفظ ویژگی های عملکردی و ذخیره هیدروکربن ها در غشای سلولی نقش اساسی برعهده دارند. مزیت استفاده از عصاره های گیاهی در مواد غذایی غیرفعال کردن میکروارگانیسم ها در غذا بدون نیاز به حرارت و بدون تخریب بافت غذا است. هدف این پژوهش بررسی اثر عصاره هیدروالکلی چند گیاه دارویی بر میکروارگانیسم های عامل فساد دوغ و شیر می باشد.