بررسی میزان کارایی فنی و زیست کارایی شبکه اتوبوسرانی شهر اهواز با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها

جوامع امروزی به منظور پاسخگویی به نیازهای جمعیت رو به رشد و دستیابی به سطح بالاتر رشد اقتصادی، با دو مشکلکاهش منابع انرژی و افزایش اثرات مخرب زیست محیطی روبه رو هستند. امروزه میزان توجه عمومی به مسایل زیستمحیطی به نحو چشم گیری افزایش یافته است. در این راستا یکی از مسایل مهم، اندازهگیری کارایی زیست محیطی وکارایی فنی می باشد. سیستم های حمل ونقل شهری به عنوان یکی از عوامل مهم رشد اقتصادی شهر بشمار می روند وبهبود آنها در حفظ منابع انرژی وکیفیت هوای تنفسی در شهرهای بزرگ موثر خواهد بود. در این مطالعه از روش تحلیلپوششی داده ها (Data Envelopment Analysis) برای اندازه گیری زیستکارایی و کارایی فنی شبکه اتوبوسرانی اهوازدر سال های 94-1393 استفاده شده است. فاکتورهای انتشار و نوع آلاینده های منتشره از سوخت های فسیلی بر اساس میزان سوخت مصرفی و با استفاده از نرم افزار Energy-Environment محاسبه گردیده است و (co(2 به عنوان یک ستاده نامطلوب در نظر گرفته شده است. با استفاده از نرم افزار Deap اندازه گیری ها انجام گرفته و نتایج نشان می دهد که در سال 93 و 94 این شبکه دارای 43 % کارایی و 57 % ناکارایی زیست محیطی است. کارایی فنی آن نیز در سال 93 به میزان 29 % و در سال 94 به میزان 34 % بوده است.

کلیدواژه ها:

زیستکارایی ، کارایی فنی ، شبکه اتوبوسرانی اهواز ، تحلیل پوششی داده ها (DEA)