شناخت و بررسی عوامل مکانی و فضایی سکونتگاه های شهری با استفاده از مدل SWOT (مطالعه موردی شهرکرد)

توانمندی های محیطی (طبیعی و انسانی)، بستر الگوهای استقرار سکونتگاه های انسانی را در فضاهای جغرافیایی فراهممی آورد و ساختار فضایی هرمکان تجلی کنش متقابل بین جامعه انسانی و محیط فیزیکی پیرامون آن است . پراکندگی جمعیتدر فضای جغرافیایی، از دو بعد قابل بررسی است؛ یکی پراکندگی جمعیت در واحد سطح و دیگری استقرار جمعیت در نقاطشهری که برای درک سازمان فضایی و الگوی استقرار جمعیت شهری ضروری است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی است. فرآیند تحقیق بدین صورت است که بعد از جمع آوری اطلاعات مربوط به متغیرهای مکانی عاملیت فضایی موثربر آن از شهرستان شهرکرد ، داده های کسب شده با استفاده از نرم افزار SPSS کدگذاری و میزان تاثیر گذاری هر یک از متغیرهارا بر عوامل مکانی و فضایی سکونت گاه های شهرکرد مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین برای شناسایی نقاط ضعف، قوت،فرصت و تهدید از مدل SWOT استفاده شده است. با توجه به نتایج حاصله از ماتریس تحلیل SWOT و نتایج حاصل مهمتریناستراتژی در مدیریت بحران در بین منطقه مورد مطالعه جلب حمایت سازمان های متعدد در سطح استان برای بالابردن هماهنگیو تجهیز امکانات در راستای کاهش آسیب های ناشی از بحران با امتیاز 2.48 است. همچنین استراتژی استفاده از پتانسیل ها و زیر ساخت های موجود در استان به منظور ارتقاء سطح رفاه اجتماعی و کاهش خسارات به عنوان دومین استراتژی در مدیریتو برنامه ریزی در استان و تلاش در راستای رفع نقاط ضعف مدیریت های استانی سومین استراتژی در راستای مدیریت بحراندر شهر عنوان گردیده است.

کلیدواژه ها:

عوامل مکانی ، عوامل فضایی ، سکونتگاه شهری ، شهرکرد ، مدل SWOT