چیدمان پویای کاربری های شهری با کمک عامل فازی در محیط GIS

در کشورهای در حال توسعه، توسعه سریع و بدون برنامهریزی باعث اختلاط نامناسب کاربری های شهری می گردد که بهنوبه خود موجب پایین آمدن سطح کارایی کاربری های شهری می شود. هدف اصلی این تحقیق ارایه مدل پویای تغییرکاربری شهری به عنوان ابزاری جهت تصمیم گیری برنامه ریزان شهری است؛ تا با کمک آن بتوانند کاربری های شهری رابه سمت برآورده کردن اهداف توسعه پایدار شهری سوق دهند. در این تحقیق سعی شده است تا با بهره گیری از عامل،به عنوان ابزار شبیه سازی و مدیریت پدیده های خرد و پیچیده، اثرات متقابل کاربری های شهری را در مقیاس قطعه زمینمدل کرد. در این مدل هر پلاک یک عامل است و مدل دو معیار سازگاری و وابستگی را جهت سنجش اثرات متقابلکاربری ها بکار می گیرد. هر عامل در هرلحظه بر اساس کاربری پلاک های همسایه و با بهره گیری از منطق فازی، اولویتتغییر به سایر کاربری های ممکن را محاسبه می کند. مدل طراحی شده در محله باغ صبای تهران پیاده سازی و آزمون شد.جهت اعتبارسنجی مدل، به درصدی از قطعات امکان تغییر کاربری داده شد؛ در هر اجرا تعدادی از پلاک ها با کاربرینامناسب انتخاب و کاربری آنها به اولویت اول کاربریشان تغییر داده شد. مدل طراحی شده در فرایند تغییر کاربری به-صورت پویا عمل میکند و به محض تغییر کاربری هر یک از قطعات زمین، اولویت کاربری دیگر قطعات زمین تغییر می-کند. نتایج حاصل از اعتبار سنجی نشان میدهد که با اجراهای متوالی و تغییرات و اصلاحات تدریجی کاربری املاک،میزان سازگاری و وابستگی کاربری پلاک های منطقه افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، عامل ، قوانین فازی ، تغییر کاربری شهری