بررسی جایگاه زمینه گرایی در فرآیند طراحی ژیوسایت روستای طبل در جزیره قشم

طبیعت پایه هویت انسان است. انسانیت انسان نیز در گرو فعال شدن و هماهنگ شدن او یه عنوان یک جز در کل طبیعت است. اینهماهنگی از طریق معماری نیز میسر است. معماری که همساز با بستر و طبیعت باشد می تواند انسان را هر چه بیشتر به طبیعت نزدیککند بدون آن که آسیبی به آن وارد شود. رویکرد های بسیاری برای حفاظت از طبیعت و محیط زیست وجود دارد که از جمله آن هاژیوپارک ها هستند. در این میان جزیره قشم دارای توانمندی ها و پتانسیل بسیار بالایی در ایجاد و احداث ژیوپارک ها می باشد. هرژیوپارک از ژیوسایت های متعدد تشکیل شده است. ژیوسایت ها باید به گونه ای طراحی شود که خود به عنوان یک مقصد گردشگریمهم و نوعی موتور و محرک اقتصادی برای منطقه باشد و بتوانند معرف خوبی از بستر خود باشد. از آن جا که ساخت و ساز در ژیوسایتها باید کمترین آسیب را به محیط زیست برساند و نشان دهنده فرهنگ و اقلیم منطقه خود باشد، برخورداری از معماری پیام دار و همهفهم و ایجاد رابطه ای منطقی و مناسب بین انسان و محیط طبیعی در مقیاس محلی و منطقه ای برای یک ژیوسایت حایز اهمیت است.بنابراین به نظر می رسد به منظور طراحی ژیوسایت طبل نیاز به معماری زمینه گرا همراه با بالا بردن شناخت مردم نسبت به مسایلزیست محیطی نیاز است. هدف اصلی پژوهش تلاشی برای شناخت روش ها و چگونگی ایجاد تعاملی هدفمند با زمینه جهت تبیینجایگاه زمینه گرایی در طراحی معماری ژیوسایت طبل است. در این تحقیق به روش تحلیل محتوای کیفی با رویکرد جهت دار با مطالعهمولفه های مربوط به زمینه به عنوان واحد های سطح انتزاع و عوامل مطرح در طراحی ژیوسایت ها به عنوان واحد های معنا و راهکارهای ایجاد هماهنگی بین آن ها با رویکرد جهت دار مورد بررسی قرار گرفته اند. همچنین برای شناخت بیشتر زمینه معماری روستایطبل برای بهره گیری در نتایج از روش قوم نگاری استفاده شده است . توصیه می شود در طراحی و توسعه ژیوسایت طبل از معماریزمینه گرا استفاده شود.

کلیدواژه ها:

ژیوسایت ، ژیوپارک ، معماری زمینه گرایی ، فرآیند طراحی ، قشم