بررسی حس تعلق به مکان با نگرش روانشناختی محیط با تاکید بر حافظه جمعی و مشارکت اجتماعی افراد

محیط مصنوع، شبکه های پیچیده از روابط متنوعی است که نه تنها بین افراد با همدیگر بلکه بین افراد و محیط نیز رخمی دهد. زمانی که ارتباط انسان و محیط مبتنی بر تجربه ای برای انسان باشد، محیط به مکان تبدیل می شود. اینارتباط بدین معنی است که مکان یعنی یک بخش از تجربه محیطی، همراه با همگرایی شناخت ها، تاثیرات و رفتارهایافرادی که با آنها زندگی می کنند. ارتباط با مکان را می توان از جنبه های مختلف مورد بررسی قرار داد. آنچه در اینپژوهش مد نظر بوده است بررسی و تحلیل مسایل تاثیر گذار بر خانه های هنر با توجه به رویکرد حس تعلق به مکان، می باشد.بدین منظور پژوهش گر بر آنست تا در گام اول به معرفی مفهوم مکان بپردازد. سپس بررسی رویکردهای مختلف به حسمکان و احساس تعلق مکانی و همچنین تاثیر حافظه جمعی بر تعلق مکانی و افزایش روایط اجتماعی گام بعدی ست. دراین میان مروری بر نظر اندیشمندان و معماران در ارتباط با مفهوم فضا می تواند راهگشا باشد. در انتها دست یابی بهشاخص ها و راهکار های طراحی از نظر کالبدی و طراحی خانه هنر برای افزایش روابط اجتماعی از طریق تاکید بر تعلقمحیط، نتیجه پژوهش می باشد. لازم به ذکرست پژوهشگر در این مقاله از روش مطالعه میدانی از نوع هم بستگی وتکنیک پیمایشی استفاده کرده است. قابل توجه است که این مقاله بر گرفته از رساله کارشناسی ارشد پژوهشگر دردانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات قزوین می باشد.

کلیدواژه ها:

روابط اجتماعی ، حس تعلق مکان ، حافظه جمعی ، خانه هنر