بررسی انطباق معماری ساختمان های شهر مهدیشهر با شرایط اقلیمی به منظور توسعه پایدار

معماری و اقلیم، دو سیستم انسان ساخت و طبیعی هستند که تاثیرگذاری تنگاتنگی بر یکدیگر دارند، به نحوی که بررسی چگونگی تاثیر عناصر اقلیمی و بازخوردهای آن بر معماری امری اجتناب ناپذیر است . به طور کلی عواملی مانند چگونگی تابش آفتاب ، دمای حاصله از تابش خورشید ،رطوبت هوا و میزان بارندگی و در مجموع وزش بادهای مختلف در مسایل اقلیم دخالت دارد و محیط زندگی انسان را تحت الشعاع قرار می دهد که این عناصر محدودیتهایی را نیز در زمینه معماری به همراه دارد.در این مقاله با بررسی داده های هواشناسی در ایستگاه مهدیشهر بر اساس پارامترهای موجود هواشناسی (نظیر میانگین رطوبت نسبی - میانگین حداقل و حداکثر دمای ماهیانه - میانگین حداقل و حداکثر رطوبت - میانگین حداقل و حداکثر دما در روز و شب و ....) را در ماههای مختلف سال بررسی و با مطابقت با جداول مربوطه نتایج و استفاده از روشهای بررسی شاخص های حرارتی همانند طبقه بندی اقلیمی به روش دومارتن ، آمبرژه و شاخص زیست اقلیمی اولگی، اوانز ونمودارآمبرترومیک در ماه های مختلف سال در مهدیشهر بررسی گردیده و ماههایی از سال که بدون استفاده از وسایل گرمایشی و یا سرمایشی احساس آسایش می گردد معرفی و در نهایت راهکارها و پیشنهاداتی جهت استفاده برنامه ریزان و مدیران شهری بویژه دست اندرکاران ساخت و ساز واحد های مسکونی در بعد کاربرد مصالح و طراحی مناسب جهت استفاده بهینه از شرایط اقلیمی طرح گردیده است.

کلیدواژه ها:

عوامل اقلیمی ، روش های اقلیمی ، معماری ، توسعه پایدار ، مهدیشهر