احترام به طبیعت در معماری

در آمیختگی و تاثیر پذیری از طبیعت، به همراه تاثیرگذاری، و همراه با احترام به آن از ویژگی های نخستین معماری بهحساب می آید. به دنبال تغییر در نحوه رویارویی با مساله فضای زیستی به خصوص بعد از انقلاب صنعتی و تاثیر پدیده-های صنعتی و تکنولوژی به سبب خصیصه ذاتیشان به تخریب و طرد طبیعت منجر شد که به عنوان مادر و بستری برایتکامل او بود. بنابراین از طریق توجه به محیط پیرامون و ایجاد توازن میان معماری و محیط و با بازنگری اصلاح طلبانهبه مدرنیسم و سنت میتوان به دستورالعملهایی برای طراحی با دیدگاه احترام به طبیعت دست یافت که نیازمند درکیعمیق تر نسبت به زمینه و محیط برای معماران و طراحان می باشد و این امر بسیار مهم است از آن جهت که انسان نیزبخشی از این محیط اطراف بوده و هر نوع آسیب به آن در نهایت متوجه خود او خواهد بود، در واقع ساختمان بایستی باساختگاه خود تعاملی درست و متوازن برقرار کند که بتواند همگام با محیط با فروتنی و احترام گام بردارد و حتی جزییکوچک از طبیعت پیرامون باشد.

کلیدواژه ها:

در آمیختگی و تاثیر پذیری از طبیعت ، توازن میان معماری و محیط ، دستورالعمل های طراحی ، احترام به طبیعت