بررسی معماری بومی در اقلیم گرم و مرطوب نمونه موردی شهر دزفول

با توجه به ر شد تکنولوژی و شهرن شینی، ان سان امروز نمی تواند در بناهایی مانند گذ شته زندگی کند و خوا سته های وی ازمعماری و نحوه ساخت یک بنا تغییر یافته است. اما می توان با توجه به فناوری های روز و مدرن، معماری بومی را به زبانامروزی ترجمه و تعدیل نماییم و به معماری پایدار نزدیک شویم. اصطلاح پایداری از قرن بیستم در پی آگاهی بشر نسبت بهمحیط زیست مطرح شد. از مهمترین اهداف معماری پایدار، توجه به محیط زیست و نگاهی آینده نگر به طبیعی است و نموداین تفکر در ساخته های بشری، معماری پایدار خوانده می شود. ناحیه جنوب ایران دارای اقلیمی منحصر به فرد است کهنیازمند توجه به مولفه های اقلیمی در طراحی بنا می باشد. آنچه که در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است، بررسی معماریبومی شهر دزفول و المان های به کار رفته در معماری گذشته آن و چگونگی تلفیق مدرنیته با المان های سنتی جهت نزدیکشدن به مفهوم پایداری است. دزفول از شهرهای شمالی استان خوزستان، و معماری آن برگرفته از اقلیم خاص آن منطقه میباشد. روش این تحقیق به صورت ترویجی براساس مطالعه کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، دزهوو ، جنوب ایران ، گرم و مرطوب ، مصالح محلی