بازکاوی مفاهیم فرهنگ سنتی در معماری معاصر ایران

معماری آیینه تمام نمای فرهنگ هر جامعه ای است که در تعاملی تنگاتنگ با ویژگی های ساختاری، تاریخی، سیاسی،اقتصادی و اجتماعی قرار دارد. معماری سنتی در اصل نمودی از فرهنگ در کالبد معماری است و سنت ها، معیارهایاصیل و بی زمان اند که حتی با تغییر نیز تداوم می یابند. در واقع فرهنگ، میتواند گام به گام مسیر ترقی هر جامعه ای رامهیا نموده و تمدنی پر از ارزش های انسانی را به وجودآورد. در این میان دگرگونی، تحول مفهوم ها، معناها و غلبه کمیت برکیفیت در دوره های مختلف از یک سو و توسعه فیزیکی لجام گسیخته شهرنشینی از سوی دیگر جامعه ایرانی را با غفلتروبه رو می نماید. که این امر نهایتا موجب گسست از جریان پیوسته معماری سنتی گردیده است. این نوشته تکاپویی درگذر میان هویت فرهنگی گسسته معماری معاصر و ارایه راهکارهایی از معماری سنتی می باشد.در بخش های آغازین پژوهش حاضر مدل های ارتباط وعلل گسست فرهنگ با هویت معماری معاصر در عرصه ایده ها وفرم ها با اشاعه ی مفاهیم فرهنگی مورد ارزیابی قرار گرفته است. و در ادامه به ارایه شاخص های مفهومی و تعامل بامعماری سنتی پرداخته می شود. در این پژوهش مطالعات از نوع کتابخانه ای، تحلیلی- توصیفی است. همچنین دستاورد این پژوهش ارایه راهکارهایی در جهت پیوند بین معماری معاصر و سنتی در بستری از فرهنگ می باشد که بالحاظ فرهنگ در عرصه های زندگی، اصول و اهداف زیست، هویت و نمودهای آن در مفاهیم و ادراک هستی و غایتجهان، حرکت به موازات معماری سنتی محقق می گردد.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، فرهنگ ، معاصر ، هویت ، انسان