معماری بیونیک رویکردی جهت دستیابی به معماری پایدار

انسان به دنبال مدرنیسم و ماشینی شدن زندگی و جنگیدن با طبیعت، از آن دور شده و سعی در غلبه بر آن داشته است. مشکلات پیش آمده ناشی از این طرز نگرش، محققان را بر آن داشته رویکردی در معماری پیش گیرنده که ضمن استفاده از طبیعت برای فعالیت های عمرانی و معماری، در حد ظرفیت از منابع زمین استفاده نمایند، معماری پایدار به عنوان هماهنگ کننده ای انسان، محیط و فضا در تعامل با طبیعت مطرح گردیده است. برای دست یافتن به این نوع معماری از رویکردهای مختلفی استفاده شد؛ علم بیونیک که در بسیاری از علوم موفق عمل نموده در دستیابی به معماری پایدار نیز مفید به نظر می رسد. علمی که با تقلید از طبیعت سعی در حل مشکلات داشته است. در این پژوهش سعی بر آن بوده، از طریق مطالعه کتابخانه ای و اسنادی و با استفاده از مطالعات پروژه های عملی انجام گرفته در این زمینه، به کاربرد این علم در معماری پرداخته شود. این علم تنها مختص به معماری نبوده و در تمام علوم و رشته ها مورد استفاده قرار گرفته است. معماری بیونیک علمی است که یا با تقلید از فرم های طبیعی به ساخت فرم ها و نحوه عملکرد ارگانیسم های طبیعی در کارکرد سازه ها و ساختمان های معماری بهره مند می شود. نتیجه استفاده از این علم در معماری، طراحی منحصر به فرد ضمن کارایی سازه و تامین نیازهای معماری، طراحی منحصر به فرد ضمن کارایی سازه و تامین نیازهای عملکردی و زیبایی شناسی و حداقل استفاده از منابع زیستی به طور همزمان است.

کلیدواژه ها:

بیونیک ، طبیعت ، معماری پایدار ، تقلید ، سازه