تحلیل معیارهای طراحی معماری بر مبنای اقلیم گرم و خشک در ایران

از گذشته تا کنون در معماری و شهرسازی ایران، توجه به مسیله اقلیم عاملی مهم در طراحی معماری به شمار می آمدهاست. اقلیم تا آنجا که با آسایش انسان ارتباط برقرار می کند، نتیجه عواملی همچون تابش آفتاب، دما، رطوبت هوا، وزشباد و میزان بارندگی میباشد. معماری کویری ایران حاوی بسیاری از ویژگی های منحصر به فرد است که ضمن توجه بهنیازهای زیباشناختی، با ظرفیت های طبیعی و اکولوژیک بستر خود نیز منطبق می باشد. انسان همواره در طول تاریخ بهمنظور ایجاد مکانی مصنوع، آن را هماهنگ با محیط پیرامون خویش بنا می ساخته است تا بتواند موضع مناسبی را برایادامه حیات برپا نماید. هدف کلان این نوشتار ارایه راه کارهای طراحی اقلیمی مبتنی بر معیارهای بوم شناختی می باشد.دستاورد پژوهش حاضر معرفی معیارهای طراحی اقلیم محور، ارزیابی اصول مذکور و ارایه راهکارهای طراحی است. نتیجهتحقیق نشان میدهد که دستیابی به مشخصات اقلیمی مناطق گرم و خشک در ارایه طرح های متناسب و هماهنگ بااقلیم اهمیت فراوانی دارد، به گونه ای که می توان از این خصوصیات در معماری اقلیمی نیز بهره برد.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، معماری ، گرم و خشک ، طراحی ، آسایش