تاثیرات تعامل گرایانه معماری بر کالبد سنتی و بومی

معماری سنتی دیگر ، با جهان شناسی مانوس ومرتبط است. معماری اسلامی، مانند هر معماری سنتی دیگر، با جهانشناسی مانوس ومرتبط است. معماری سنتی ایران ، به صورت خاص ، تمثیلی از عالم وجود وانسان، در سیمای کیهانیاوست. تمدن اسلامی نمونه برجسته یک تمدن سنتی است که در آن حضور اصول لایتغیر خاصی که در طول زمانوپهنای مکان براین تمدن سایه افکنده، به روشنی پیداست. هنر اسلامی چیزی بیش از پرتو انعکاس روح ، وچه بسابازتاب وحی قرآنی در دنیای خاکی نیست. افسوس که این هنر بسیار به ندرت ، به همین دلیل به نظر می رسد کهتعریف جامعه شناسان از هنر دینی و هنر اسلامی با تعریف جامعه شناسانه از هنر به طور کلی تفاوت داشته باشد.رابطه میان معماری و ویژگی های محیطی نه تنها برای معماران بومی اهمیت داردبلکه برای معماران غیربومی که دربستر فرهنگی متفاوتی رشد یافته اند نیز اهمیت به سزایی دارد. کنگاش در فرایندچنین تعاملی هم برای معمار غیربومیوهم برای مخاطبان.کارفرمایان.وتحلیل گرایان مملو ازدریافت های منحصربه فرد و گهکاه تردید امیز است. یکی ازاینتردید ها ان است که در دنیای امروزی که مرزهای قراردادی کشور ها.در پیشگاه معماران اعتبار خود را ازدست داده وانها همواره در جستجوی فرصت هایی تازه در محیط هایی تازه اند ایا طرح این توصیه که اثر معماری می باید با بسترفرهنگی در تعامل باشد معتبراست یا خیر انگاره های نوین جهانی شدن که نگرش های منطقه ای را محترم میداند بهپرسش فوق پاسخ مثبت داده است.امروزه تصمیم گیری های سیاسی.اجتماعی.و فرهنگی در نقاط مختلف جهان براساس نگرش جهانی_بومی صورت می گیرد.

کلیدواژه ها:

منطقه گرایی ، معماری پایدار وبوم سامانه ها ، حسن مکان ، زمینه گرایی ، منطقه گرایی ، هویت کالبدی