روش های طراحی فضای آموزشی با رویکرد ایجاد خلاقیت

یادگیری، بخش مرکزی زندگی هر فرد است .حتی زمانی که به آن فکر نمی کنیدنیز اتفاق می افتد؛ با این تفکر که رفتار در خلا رخ نمی دهد؛ . لذا راههای گوناگون رفتار، مرتبط با محیط کالبدی است و محیط های یادگیری ازعناصری تشکیل خواهند شد که در کنار هم معنا دار می شوند .ویژگی ها وکیفیت های هر کدام از این عناصر در شکل گیری رفتارهای مختلف موثر میباشند . در معماری مدارس نیز توجه به خواسته ها و نیازهای دانش آموزاناهمیت می یابد زیرا توجه به نیازمند یها از پارامترهای موثر تربیتیدر امر آموزش و پرورش نوین به شمار می آیند .همان گونه که روان شناساندر بررسی مسایل آموزشی، همواره عوامل گوناگون چون خانواده، روشتدریس، کتب درسی، مدریت آموزشی و غیره را به عنوان عوامل موثر درفرآیند تحصیلی مورد تاکید قرار می دهند، معماری یا فضای فیزیکیفضاهای آموزشی را به عنوان عاملی زنده و پویا در کیفیت فعالیت هایآموزشی و تربیتی کودکان موثر می دانند.در یک نگاه سیستمی، چگونگیمعماری، اصول و عناصر تشکیل دهنده آن نظیر، تناسب اجزا، مقیاس، نوعسازمان دهی فضا، رنگ، نور، صدا، فضای باز محوطه و ...می توانند اثراتقابل توجهی بر دانش آموزان باقی بگذارند .فضای آموزشی زیبا یادگیریرا آسان کرده، نشاط و شادابی را برای کودکان به ارمغان می آورد و فضایآموزشی نامناسب،تنگ، تاریک، خشک و بی روح، کسالت و افسردگی را برایکودکان به همراه خواهد داشت و بر میزان یادگیری و حضور فعال و با نشاطآنان در مدرسه تاثیر منفی دارد.

کلیدواژه ها:

فضای آموزشی ، ایجاد خلاقیت ، معماری ، یادگیری