فضای رویداد، آفرینشی نو از فضا در بناهای فرهنگی در شهرهای امروزی (مطالعه موردی: موزه هنر معاصر تهران، مرکز ژرژ پمپیدو، موزه هنر معاصرگوگنهایم بیلبایو، موزه هنر معاصر ماکسی رم)

معماری، تنها، فضا و فرم نیست، بلکه با رویداد،کنش و آنچه در فضا رخ می دهد، ارتباط دارد و نباید در حوزه کالبدیباقی بماند. یک فضا به عنوان ظرف زندگی انسان، تنها با برنامه فیزیکی و کالبدی حیات پیدا نمی کند بلکه با رویدادهاییکه با دخالت و یا عدم دخالت انسان در آن فراهم می آید، حیات می یابد. از اینرو، رویکرد خلق فضای رویداد، با ارایه ینوع خاصی از خوانش معماری، میان فضا، فرم و ارزشهای اجتماعی فرهنگی ارتباط برقرار می نماید و با تکیه بر عاملرویداد، می تواند در جهت ارتقاء کیفیت فضاهای زندگی، موثر واقع گردد. ازآنجا که بناهای فرهنگی، روح زندگی شهری ونماد وضعیت مدنی هستند، موزه های هنرمعاصر به عنوان بستری مناسب برای تحقق این مهم، دراین پژوهش، موردبررسی قرارمی گیرند. لذا هدف از انجام این پژوهش، بررسی چگونگی تجلی فضای رویداد در موزه های هنرمعاصر می باشد.براساس چهارچوب نظری پژوهش، نمونه های انتخاب شده، برپایه ی مولفه های کلیدی شکل گیری فضای رویداد، با روشتحلیل محتوایی، مورد بررسی قرارگرفتند تا در نهایت راهکارهای طراحی بناهای فرهنگی به ویژه موزه های هنرمعاصر بارویکرد فضای رویداد استخراج گردد. دستاوردهای پژوهش نشان می دهد که در طراحی موزه های هنرمعاصر، مولفه هایحرکت، مکان خلاق، تعاملات اجتماعی، رویدادمداری در عمل و اندیشه و فضای زیسته، نسبت به سایر مولفه ها از جایگاهمهمتری در تجلی فضای رویداد برخوردار می باشند. همچنین بنظر می رسد در طراحی این بناها درعصرجدید، تحققفضای رویداد در کالبد بنا نسبت به تحقق آن در فضای شهری بیشتر مورد توجه بوده است. البته در طی چهاردهه یگذشته تاکنون، میزان توجه به عامل تعامل بنا با فضای شهری، در موزه ها بیشتر گردیده است و این نشان از رویکردجدید موزه ها و تمایل آنها به عنوان مراکزی زنده در دل شهر دارد. بدین گونه رویکرد خلق فضای رویداد نیز، با ارتقاءکیفیت محیط کالبدی و تعاملات اجتماعی و در نتیجه ارتقاء کیفیت زندگی شهری، می تواند راهکاری موثر برای دستیابیبه پایداری به ویژه در بعد اجتماعی، در بناهای فرهنگی باشد.

کلیدواژه ها:

رویداد ، فضای رویداد ، موزه هنرمعاصر ، فضای شهری ، کالبد بنا ، پایداری اجتماعی