راهکارهای پایداری برای آسایش بر اساس شاخص های زیست اقلیمی در شهر مراغه

انسان همواره در طول تاریخ سعی می کند به منظور ایجاد فضایی برای فعالیت، آن را با محیط پیرامون خود هماهنگ سازد. در حقیقت شرایط جغرافیایی، اقلیمی نیز در شکل گیری این فضا، دخالت مستقیمی دارد. توجه به خصوصیات اقلیمی و اثراتی که اقلیم در شکل گیری یک فضا می گذارد. از نظر آسایش و هماهنگی ساختمان، با شرایط اقلیمی موجب صرفه جویی در مصرف انرژی شده و از لحاظ زیست محیطی، سالم تر و بهتر است و این پدیده موجب ایجاد معماری پایدار خواهد گردید. در ایران به علت دارا بودن، چهار اقلیم متفاوت، معماری های متفاوتی نیز هماهنگ با اقلیم به وجود آمده که در چنین فضاهای ساخته شده ای، به کارگیری عواملی که کمترین تاثیر نامطلوب بر محیط را دارند، موجب پایداری محیط زیست می شود. با توجه به این که شناخت توان آسایش زیست اقلیمی، در معماری پایدار از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف این پژوهش بررسی تعیین مطلوبیت شرایط منطقه اسایش شهرستان مراغه بر اساس شاخص های زیست- اقلیمی می باشد. تا میزان رعایت و توجه به شاخص های مذکور اقلیمی تحلیل و نتایج حاصله بیان گردد. روش پژوهش حاضر تحلیلی- توصیفی و از نوع تحقیقی کاربردی است که بر اساس آمار ارایه شده از سوی سازمان هواشناسی استان چهارمحال بختیاری و طبق شاخصه های زیست- اقلیمی، می باشد. تا میزان رعایت و توجه به شاخص های مذکور اقلیمی تحلیل و نتایج حاصله بیان گردد. روش پژوهش حاضر تحلیلی- توصیفی و از نوع تحقیقی کاربردی است که بر اساس آمار ارایه شده از سوی سازمان هواشناسی استان چهارمحال بختیاری و طبق شاخصه های زیست- اقلیمی، تعیین محدوده آسایش به روش الگی و گیونی، تحلیل آسایش حرارتی به روش ماهانی، تحلیل گلباد و محاسبه عمق سایه بان انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

الگی ، گیونی ، ماهانی ، گلباد ، سایه بان