تاثیر ارتقای فضای باز مجتمع های مسکونی در میزان رضایتمندی ساکنان

افزایش بی رویه جمعیت شهر نشین در کشور، موجب گسترش مجتمع های انبوه مسکونی به عنوان جایگزینمسکن سازی سنتی شده است که این تغییر الگو تغییری مهم در زندگی ساکنین می گذارد و آن حذف حیاطخصوصی بود. امروز فضاهای باز در مجتمع های مسکونی علاوه بر اینکه جایگزین حیاط و نقش آن درزندگی خصوصی ساکنین می شود، نقش های متنوعی را نیز در زندگی اجتماعی ساکنین بازی می کند. باافزایش روزافزون ساخت وساز مجتمع های بزرگ دولتی در کشور و همچنین گذر از دوران کمیت گرایی بهکیفیت گرایی در شهرهای کشور، پژوهش در نحوه پاسخگویی فضاهای باز در چنین مجتمع هایی به نیازهایمختلف فردی، اجتماعی، فرهنگی، روانی و فیزیکی ساکنین این مجتمع ها اهمیت ویژه ای پیدا می کند. درپژوهش حاضر هدف بررسی میزان تاثیر ارتقای فضای باز مجتمع های مسکونی در میزان رضایتمندی ساکنانمی باشد که برای بررسی میزان تاثیر ارتقای فضای باز بر میزان رضایت ساکنان مجتمع های مسکونی ابتدا بهاستخراج کیفیت های موثر بر ارتقای طراحی فضای باز پرداخته شد و سپس میزان تاثیر این کیفیت ها ازدیدکاه ساکنان مورد بررسی قرار گرفت و نتایج حاصله پس از تجزیه و تحلیل در جداول ارایه شده و نشاندهنده تاثیر مثبت ارتقای طراحی فضاهای باز در بهره وری اقتصادی و همچنین میزان اهمیت هریک ازکیفیت های ارتقا دهنده فضاهای باز از دیدگاه ساکنان می باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت های ارتقا دهنده فضای باز ، رضایتمندی ، فضاهای باز مشترک ، فضای باز مسکونی ، مسکن مطلوب