به حداکثر رساندن طول عمر و بازدهی شبکه های حسگر بی سیم با استفاده از پروتکل خوشه بندی مبتنی بر نیاز با سینک متحرک

یکی از حوزه های تحقیقاتی به سرعت در حال رشد شبکه های حسگر بی سیم هستند که از صدها یا هزاران گره حسگر پراکنده و خود گردان تشکیل شده اند. شبکه های حسگر بی سیم معمولا از گره های حسگر بسیار کوچک با انبارهمحدود و همچنین توان محدود تشکیل شده است که ذره نیز نامیده می شوند. تمام این ذره ها به صورت استاتیک )بدون تغییر وضعیت( یا به صورت تصادفی در محدوده مورد نظر مستقر می شوند. این شبکه های حسگر بی سیم با شبکه ایکردن این ذره ها امکان برقراری ارتباط و وصل شدن به محیط های دور از دسترس برای انجام کارهای مختلف مثل رصد محیط، کنترل فاجعه گرم شدن زمین، حفاظت از حیات وحش و زیر نظر داشتن وضعیت گازهای گلخانه ای و غیره را در دنیا فراهم کرده اند. در واقع، ذره های واقع در شبکه محیط را حس می کنند و تشخیص می دهند و سپس اطلاعات بازیابیشده را به ایستگاه مبنای متصل به آنها که مسیول پردازش بیشتر داده ها است می فرستند. ایستگاه مبنا می تواند ثابت یا متحرک باشد و به عنوان رابط بین ذره ها و سرور عمل می کند، چون داده ها پس از دریافت توسط ایستگاه مبنا به سرورفرستاده می شوند که بعد به دست کاربر نهایی داده می شود. در شبکه های حسگر بی سیم مهمترین موضوع مصرف انرژیاست، بنابراین انگیزه اصلی یافتن مسیرهای مناسبی برای هدایت کارآمد داده ها از این ذره ها به ایستگاه مبنا با حداقل مصرف انرژی می باشد. ما با این پروتکل طول عمر و بازدهی شبکه های حسگر بی سیم را افزایش می دهیم

کلیدواژه ها:

شبکه حسگر بی سیم ، خوشه بندی ، سینک متحرک ، طول عمر شبکه ، مصرف انرژی