توسعه فراپایدار گامی به سوی تثبیت بهینه ارزش های اخلاق زیست محیطی دریا محور

پس از گذشت فراز و نشیب های بسیار در جاده پرسنگلاخ پیشرفت کاروان بشری، امروزه برای گریز از چالش ها و مخاطرات توسعه، مفهوم اخلاق توسعه به طور اخص و در بیان عام تر ارتباط اخلاق و محیط زیست مطرح شده است. اخلاق محیط زیست، با طرح مباحث فرا اخلاق در جستجوی مسیری اخلاقی و انسانی برای تعریف رابطه ای متوازن بین انسان و محیط زیست است. وقتی از رفتار اخلاقی با محیط زیست سخن می گوییم به معنای رفتار پایدار نیکوی آگاهانه در برابر همه اجزای جهان است. مفهوم محیط زیست در واقع اشاره به موجودات زنده و عناصر پیرامون آنها دارد که با یکدیگر در تاثیر متقابل هستند. دریاها به عنوان یکی از اصلی ترین بسترهای مقوله حفظ محیط زیست مطرحند. یکی از کارویژه های بنیادی ثبت شده در اسناد و کنوانسیون های بین المللی درخصوص سازمان بنادرودریانوردی، به عنوان اصلی ترین متولی مسایل مرتبط با آبراههای جهانی، موضوع حفظ و نگهداری محیط زیست دریایی است. این مقاله که با روشی اسنادی و با رویکرد تحلیلی نگاشته شده است می کوشد نشان دهد که برای اثربخشی بهینه دستورالعمل های مرتبط با مفهوم توسعه پایدار به ویژه کنوانسیون های حفظ محیط زیست دریایی که برای حفاظت از محیط زیست الزامی شده اند، بهترین شیوه، تغییر نگرش افراد و فرهنگ سازی برای همه کسانی است که با مقوله توسعه و ابعاد آن درگیر هستند. نگاه خداباورانه وجودی به این مساله، می تواند ارزش ذاتی حفظ محیط زیست را برای افراد دورنی نماید و بالطبع، تلاش مضاعف خودخواسته و موثرتر آنان را برای تحقق این امر، سبب شود. این مفهوم در این مقاله به عنوان نظریه توسعه فراپایدار مطرح شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، اخلاق خدا محور ، اخلاق سکولار ، رویکرد وجودی ، توسعه فراپایدار ، توسعه دریامحور