تامین ایمنی جامع شناورهای صیادی با کنوانسیون و پروتکل تورمولینوس

ایمنی شناورهای صیادی همواره یکی از موضوعات مورد توجه جامعه جهانی به ویژه سازمان بین المللی دریانوردی بوده است، ولی تفاوت های فاحش که در طراحی و عملیات بین شناورهای صیادی و سایر انواع کشتیها، وجود داشت، همواره مانع بزرگی در درج موارد مربوطه در کنوانسیون بین المللی ایمنی جان افراد در دریا و کنوانسیون خط شاهین بوده است. بنابراین خلاء اعمال مقررات ایمنی برای شناورهای صیادی، همچنان باقی مانده است. شناورهای صیادی برخلاف شناورهای دیگر که عموما در بندر بارگیری و به دریا می روند ، باید خالی به دریا بروند و در دریا بارگیری کنند براین اساس قرار دادن این شناورها در کنوانسیون های دیگر که برای شناورهای تجاری بود، به سادگی امکان پذیر نبود. برای جبران این خلاء کنوانسیونی مخصوص شناورهای صیادی در کنفرانسی که در شهر تورمولینوس، کشور اسپانیا در سال977 تشکیل شد، به تصویب رسید و اولین کنوانسیون بین المللی در مورد ایمنی شناورهای صیادی محسوب می شود. کنوانسیون 1977تورمولینوس دارای الزاماتی ایمنی برای ساخت و تجهیزات شناورهای جدید، شناورهای صیادی اقیانوس پیما با طول 24 متر و بالاتر و نیز شامل شناورهای صیادی که در حال عمل آوری صیدهای گرفته شده خود هستند، می گردید و شناورهای صیادی موجود فقط ملزم به رعایت الزامات مخابراتی مندرج در کنوانسیون بودند. صید ماهی در دریا توسط شناورها به طور ایمن از شروط اصلی توسعه پایدار فعالیت های دریا محور به حساب می آید که علاوه بر سلامت شناور و خدمه موجب بهبود محیط زیست شده و در فرآیند توسعه پایدار دریامحور نقش مهمی ایفاء می نماید.

کلیدواژه ها:

پروتکل تورمولینوس ، شناورهای صیادی ، موافقت نامه کیپ تاون2012 ، ایمنی شناورهای صیادی