بررسی فلسفه تعلیم و تربیت در اسلام

تعلیم و تربیت، فرآیندی مستمر، همیشگی، تدریجی و همه جانبه است که طی آن تمام استعداد های آدمی با استمداد از درون فراگیر و به مدد کوشش های برنامه ریزی شده فرادهندگان، در قالب نظامی تعاملی میان آن دو شکوفا می شود. تعلیم و تربیت باید رشد انسان و تمام جنبه های روحی، عقلی، اخلاقی، بدنی و عملی او را به عنوان یک فرد و به عنوان عنصری از جمع فراهم آورد و تمام جنبه های انسان را برای سعادت و کمال برگزیند. از آنجایی که تعلیم و تربیت از جمله اصولی هستند که باعث برپایی جامعه ای متعادل و به دور از ناهنجاری می شود، این مقاله در پی آن است که بتواند هرچند اندک به بررسی اهمیت این دو موضوع مهم بپردازد. جمع آوری اطلاعات در این نوشتار به صورت کتابخانه ای و روش آن به صورت تحلیل محتوا بوده و هدف از این پژوهش بازگو کردن فلسفه ی تعلیم و تربیت در دین مبین اسلام می باشد. نگارنده در این مقاله ابتدا اهمیت تعلیم و تربیت و تفاوت این دو امر ضروری را بیان کرده است؛ سپس فلسفه ی وجود آن ها را در دین اسلام مورد بررسی قرار داده است. هدف غایی تعلیم و تربیت در اسلام، آن است که مقدمات حرکت و هدایت آدمی در صراط مستقیم پرستش پروردگار را فراهم آورد و معراج او را به مرحله ی کمال انسانی، آسان سازد و به یاری عمل صالح از مراحل و مدارج علم و ایمان بگذراند و هر لحظه بیشتر به خدا که مقصد نهایی این سیر و سلوک است نزدیک نماید

کلیدواژه ها:

فلسفه ، تعلیم ، تربیت ، اسلام