آموزش مهمترین رکن امر به معروف و نهی از منکر در نظام آموزش و پرورش

در مسیر تربیت دانش آموزان، مشاهده می شود که برخی از آنان، نسبت به تذکرات اخلاقی در کلاس نه تنها توجه نمی کنند، بلکه برخی اوقات، لجاجتشان برانگیخته می شود. به این منظور و با توجه به سیره اهل بیت علیهم السلام و آموزه های دین اسلام، باید شیوه ای استنباط شود که وجدان و فطرت خفته هر شخص در قبال شنیدن ارزش ها و ضد ارزش ها عکس العمل منفی نشان ندهد. چون گوشزد کردن ارزش ها و ضدارزش ها با فریضه «امر به معروف و نهی از منکر» ارتباط وثیقی دارد، باید در نظام آموزشی نیز این فریضه را بیش از پیش مد نظر قرار داد و با مبانی و روش های آن بیشتر آشنا شد. در این میان، روایتی از امام صادق علیه السلام مبنی بر جنبه آموزشی امر به معروف و نهی از منکر به کمک نویسنده آمده است که در نهایت به وسیله آن، این مطلب را اثبات می کند که در نظام آموزشی کشور، یک معلم یا مربی علاوه بر اینکه سعی می کند مطالب درسی و تربیتی را با شیوه درست و کارآمد به دانش آموزان تفهیم کند، باید ارزش ها و ضدارزش های اخلاقی را نیز با روشی هوشمندانه به آنان بیاموزد که در پایان امر، خود دانش آموز با وجدان پاک و فطرت کمال جویش، دست به انتخاب کار درست بزند. شایان ذکر است نویسنده در این مقاله، از روش اقدام پژوهی نظام آموزش و پرورش به منظور کاربردی کردن «امر به معروف و نهی از منکر» در این نهاد بزرگ و تاثیرگذار آموزشی و پرورشی بهره برده است؛ بنابراین نگارنده این پژوهش، علاوه بر بهره گیری از روش کتابخانه ای، از روش میدانی نیز استفاده نموده است و از این جهت، می توان این پژوهش را در حوزه «اخلاق کاربردی» تعریف کرد.

کلیدواژه ها:

امربه معروف ، نهی از منکر ، آموزش ، پرورش ، موعظه ، نظام آموزش و پرورش