تاثیر غلظت اولیه پالپ بر سرعت ته نشینی ذرات در نواحی مختلف تیکنر

هدف عملیات بازیابی آب در تیکنرها، افزایش غلظت ذرات جامد و بدست آوردن ته ریزی با غلظت بالا و دستیابی به آب شفاف در سرریز می باشد. اساس همه روش های موجود برای تعیین سطح تیکنر بر پایه تئوری کو وکلونجر است که سرعت ته نشینی مواد هر لایه در ناحیه ته نشینی آزاد را تنها تابعی از غلظت مواد درآن لایه میداند. در این تحقیق، تاثیر غلظت جامد خوراک بر سرعت ته نشینی هر لایه با استفاده از آزمایش های ته نشینی ناپیوسته بررسی گردید. نتایج بررسی با نمونه هایی از سنگ معدن مس، سرب و روی و زغال بترتیب با وزن مخصوصهای 2/7,3/75, 1/63 g/cm3 نشان داد که بر خلاف فرض کو وکلونجر، غلظت مواد جامد در خوراک بر سرعت ته نشینی هر لایه حتی در ناحیه ته نشینی آزاد تاثیر میگذارد. برای نمونه زغال در لایه ای با غلظت 16 %، با تغییرغلظت اولیه از 2 به 10 درصد و افزودن 35 گرم بر تن فلوکولانت، دامنه تغییر سرعت ته نشینی از 0/25 تا 0/96 cm/min بدست آمد. بررسی تاثیر غلظت اولیه بر روی سطح واحد تیکنر برای نمونه های زغال نشان داد که با مقدارهای 15,25,35 گرم بر تن فلوکولانت، بیشترین سطح مورد نیاز به ترتیب مربوط به غلظت های اولیه 8,6,10 درصدجامد است.

کلیدواژه ها:

تیکنر ، سرعت ته نشینی ، فلوکولانت