بررسی اندیشه و هنر اقوام ترکمن، با رویکرد فلسفی هستی گرایی

ریشه ی فرهنگ و عقاید ترکمن ها به دوران کوچ نشینی، در هزاران سال پیش بازمی گردد.زمانی که تخیل انسان برای جبران ضعف و کمبود خویش در مقابل وقایع طبیعی به خلق اسطوره ها پرداخت. در جهان غیر دینی، علومی نظیر روانشناسی، مردم شناسی، انسان شناسی و ...کاربرد فراوان می یابد.هر کدام از این علوم، متوجه جنبه ای خاص از وجود بشریت است.هستی گرایی نیز، علمی است که به مسیله ی بودن انسان و تفاوت آن با بودن سایر موجودات، نظر دارد.پژوهش حاضر، با روش توصیفی تحلیلی و شیوه ی گردآوری اطلاعات - میدانی، کتابخانه ای و الکترونیکی و با هدف معرفی تفکر هستی گرایی و میزان تاثیر آن بر فرهنگ و هنر ترکمن، انجام شده است.تا با بررسی متغیرهایی مانند: عقاید، نحوه نگرش و نوع نمادپردازی آنها، دریچه ای نوین به سوی تفسیری جدید نسبت به مردم شناسی این اقوام گشوده شود.نتایج حاصل از مشاهده و بررسی در این تحقیق نشان داده است که انسان برای رسیدن به خرد و آگاهی، نیازمند تجربه و آزمایش است.اجداد ابتدایی ترکمانان، بلافاصله پس از اینکه توانستند به عنوان بشر، تعریفی از هستی خویش بدست آورند، برای دستیابی به ماهیتی مثبت و گریز از استرس مرگ و نابودی به آیین اسطوره ای شمنیسم گرویدند و نفوذ این آیین تا امروز، در تمامی آثار هنری و رسومات سنتی آنها مشهود است

کلیدواژه ها:

فرهنگ ترکمن ، مذهب شمنیسم ، هنر ترکمن ، فلسفه ی هستی گرایی