نقش آرامگاه های تیموری در تعامل با جامعه، نمونه موردی:امام زاده روشن آباد گرگان

آرامگاه سازی برای متوفیان در جهت جاودان کردن نام و نشان آن ها در جهان زندگان، در فرهنگ ها و جوامع مختلف، به صورت های گوناگونی بروز کرده است.در میان بناهای اسلامی، این نوع معماری سهم بسیار مهمی در میان آثار دارد. بخصوص آرمگاه های امامان و امام زادگان شیعیان. زیرا زیارت از قبور مقدسین از آیین هایی است که به شیعیان بسیار توسعه شده است. بنابراین به نظر می رسد، نقش زیارتگاهی که آرامگاه های شیعیان در خود دارند، باعث شده است تا این نوع معماری بخوبی در تعامل با جامعه قرار گیرد و وارد ارتباطی دوطرفه با جامعه ی پیرامونش گردد. در عهد تیموری، آرامگاه سازی بر قبور خاندان سلطنتی، مشاهیر و بزرگان بسیار مورد توجه قرار گرفت. همچنین در این زمان مراقد شیعه نیز بسیار مورد التفات بانیان تیموری قرار گرفت. بویژه در زمان شاهرخ شاه که در آرامگاه های شیعیان مخصوصا حرم امام رضا (ع) یادگارهای باارزشی از این دوران به یادگار مانده است. در این پژوهش سعی داریم تا ویژگی ها و ارتباطات آرامگاه در بستر تاریخی بویژه عهد تیموری را بررسی کنیم و به عنوان نمونه،آرامگاه امام زاده روشن آباد که آرامگاهی تیموری در استان گلستان است را انتخاب کرده ایم و به اسناد و وقفنامه های آن در این خصوص استناد کرده ایم.روش پژوهش این مقاله، به صورت مطالعه ی توصیفی- تحلیلی موضوع مورد نظر است که از ابزار گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی و کتابخانه ای بهره برده شده است

کلیدواژه ها:

آرامگاه ، جامعه ، تیموریان ، گرگان ، امام زاده روشن آباد