بینادهای انسان شناختی معنویت گرایی علامه طباطبایی و امام خمینی(ره)

اخلاق و معنویت در بین اندیشمندان رابطه بسیار تنگاتنگی دارند؛ به طوری که برخی اخلاق را مقدمه معنویت، برخی دیگر معنویت را مقدمه اخلاق و برخی اخلاق و معنویت را مساوی هم تلقی کردهاند. ولی در این مقاله بدون توجه به طرز تلقی اندیشمندان متفاوت نسبت به رابطه اخلاق و معنویت، بینادهای انسان شناختی معنویتگرایی علامه طباطبایی(ره) و امام خمینی(ره) مورد بررسی قرار میگیرد.معنویت گرایی مد نظر علامه طباطبایی و امام خمینی(ره)، با الهام گیری از مکتب امامیه، معنویتی متفاوت با طرز تلقی بسیاری از اندیشمندان خصوصا اندیشمندان غیر اسلامی است؛ با توجه به اینکه تمام قرایتها از معنویت گرایی دارای بنیادها و مولفههای خاص خود میباشند، طبیعی است که این نوع از معنویت گرایی نیز دارای بنیادهایی از جمله بینادهای انسان شناختی است که در این نوشته به دنبال کشف بنیادهای انسان شناختی معنویت گرایی علامه طباطبایی(ره) و امام خمینی(ره) بودیم که برای دست یابی به این مهم از روش تحقیق کتابخانهای و روش جمعآوری به صورت مطالعه کتابخانهای و به ویژه استفاده از آثار علامه(ره) و امام(ره) و نرم افزارهای مرتبط سود برده شد و در نهایت به این دست آورد نایل شدیم که علامه طباطبایی(ره) و امام خمینی(ره) ویژگی های منحصر به فردی از جمله: خلافت الهی، ترکب از روح و جسم، دارای سرشتی الهی، با روحی اصیل، مختار، کمال جویی، مدنیت برای انسان قایل هستند؛ که بر همین مبنا معنویتی را برای انسان معنویت حقیقی میدانند که بتواند این ویژگی ها را در انسان به فعلیت برساند.

کلیدواژه ها:

علامه طباطبایی ، امام خمینی ، اخلاق ، معنویت گرایی ، انسان شناسی