مروری بر ارتباط فرسودگی شغلی و سلامت روان در پرستاران ایرانی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 872

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC10_085

تاریخ نمایه سازی: 18 تیر 1396

چکیده مقاله:

زمینه و هدف : فرسودگی شغلی به عنوان یک عامل از دست رفتن نیروی انسانی د رمحیط کار به ویژه در شغل های خدماتی مانند پرستاری است. یکی از عوارض فرسودگی شغلی مشکلات مربوط به سلامت روان است.از آن جایی که سلامت روان در کیفیت ارایه خدمات پرستاری موثر است در این مطالعه سعی شده تا با مرور بر مطالعات انجام شده تاثیرفرسودگی شغلی در سلامت روان پرستاران بررسی گردد. مواد و روش کار : این مقاله یک مطالعه ی مروری و توصیفی است که با استفاده از منابع کتابخانه ای و بانک های اطلاعاتی فارسی مانند iran doc, civilica, sid, Magiran, google scholar , طی سالهای 1380 تا 1395 انجام شده است و هدفآن یک نتیجه گیری کلی از آنچه تاکنون در این حیطه بوده است می باشد. کلمات و موضوعات جستوجو شده شامل فرسودگی شغلی، سلامت روان، اضطراب در پرستاران ، سلامت روان پرستاران، خستگی می باشد.در ابتدا با جست و جوی واژههای فرسودگی شغلی، سامت روان، اضطراب در پرستاران ، سامت روان پرستاران در پایگاه های اطلاعاتی ایرانی در ده سال اخیر 86 مقاله بدست آمد، خلاصه ی این مقالات توسط خوانده شد، سپس مقالاتی که به بررسی ارتباط ابعاد سامت روانو فرسودگی شغلی پرستاران پرداخته بودند انتخاب شدند و در نهایت 17 مقاله بررسی گردید. یافته ها: در اکثر مطالعات بررسی شده ارتباط بین فرسودگی شغلی و سامت روان معنا دار بوده و فرسودگی شغلی را عامل موثری بر مشکلات روانی مانند رضایت شغلی، عزت نفس، سامت معنوی، کیفیت زندگی، گزارش نمودند. پرستارانی کهمیزان فرسودگی شغلی کمتری داشتند از نظر روانی سالم تر بوده. تنها یک مطالعه ارتباط بین فرسودگی شغلی و مشکلات روان را بی معنا گزارش نمود که آن هم پیشنهاد به بررسی مجدد داده بود. در مطالعات میزان فرسودگی شغلی پرستارانرا در بخش های کاری مختلف، متفاوت گزارش نمودند و پرستارانی که در بخش های پرتنش تر مانند بخش های ویژه مشغول به کار بودند، دچار فرسودگی بیشتر و از لحاظ سامت روان در وضعیت نامطلوب تری قرار داشتند. البته مطالعاتی همنقش ویژگی های فردی را در فرسودگی شغلی گزارش نمودند که هوش هیجانی، کار شیفتگی و علاقه به کار موجب کاهش فرسودگی شغلی شده و افرادی که از لحاظ فردی در وضعیت مثبت تری بودند توانسته استرس خود را مدیریت کنند و دچارفرسودگی کمتر شده و از سلامتی روانی بیشتری برخوردارند.نتیجه گیری: پرستاران به خصوص آن دسته ای که در بخش های پر تنش مانند بخش های ویژه مشغول به فعالیت هستند با توجه به تجربه استرس زیاد دچار بیماری های جسمی بیشتر و کاهش کیفیت زندگی شده ، احساس درماندگیکرده و از لحاظ روانی دچار مشکل میشوند ، روحیه ی همکاری و تعاون و مسیولیت پذیری کم تر شده و موجب نارضایتی و کاهش کیفیت خدمت رسانی میگردد. بنابراین توصیه برد و چیز میباشد: پرستاران با توجه به ویژگی های شخصیتی و توانایی های مدیریت استرس در بخش ها مشغول به کار شوند اینکه برنامه ها یی از سوی مدیران برای بهبود کیفیت کاریپرستاران در نظر گرفته شود

نویسندگان

یاسمن پاینده

دانشجوی کارشناسی پرستاری ،گروه پرستاری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران

هایده ممی یانلو

هیات علمی ، گروه پرستاری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران

فاطمه پارنج

دانشجوی کارشناسی پرستاری ،گروه پرستاری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران