بررسی میزان مواجهه با صدا و استرس در پرستاران بیمارستان شهرمشهد

زمینه و هدف: بیمارستان ها از مراکز مهم و حیاتی خدمات عمومی هستند که ماهیت فعالیت در آنها و نوع خدمات ارایه شده ایجاب می کند تا محیطی آرام، بی صدا و ساکت داشته باشند. همچنین صدا به عنوان یک استرسور محیطی علاوه بر مشکلات جسمانی سبب بروز اثرات سوء بر سامت روان خواهد شد که خود باعث افزایش خستگی و بروز حوادث و کاهشبهره وری پرسنل پرستاری میشود. این مطالعه با هدف ارزیابی میزان مواجهه صدا و اثر روی سطح استرس در پرستاران بیمارستان شهر مشهد انجام شد.مواد و روش ها : این مطالعه توصیفی - تحلیلی از نوع مقطعی در بین 85 نفر از پرسنل پرستاری مشهد که به طور تصادفیانتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه استاندارد 60 سوالی اسپیو ) Osipow ( جهت ارزیابی استرس شغلی که روایی و پایایی آن نیز اثبات شده است و به منظور ارزیابی میزان مواجهه پرستاران با صدا از دستگاهدوزیمتر کالیبره شده مدل SV102 استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها بوسیله آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و T-test مستقل با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 صورت گرفت. یافته ها : در این مطالعه، میزان مواجهه با صدا بالاتر از حد مجاز بود. در بخش های اورژانس، زنان و زایمان و عفونیتراز فشار صوت به طور معنی داری نسبت به سایر بخش ها بیشتر بود. تراز فشار صوت در این بخش ها به ترتیب 84/76±0/62 ، 89/4±0/46 ، 84/3±0/52 به دست آمد. نمره استرس شغلی در پرستاران 164 در حد متوسط تا شدید بود.بین صدای محیط کار و استرس شغلی با یکدیگر ارتباط مستقیم یافت شد که این ارتباط از لحاظ آماری معنی دار بود) 0.001

استرس شغلی به صورت معکوس معنی دار بود) 0.05

صدا در بخش های مختلف بیمارستان، بالاتر از حد مجاز بوده است همچنین سطح استرس هم متوسط به بالا بود، لذا می توان طی یک بررسی با تجزیه و تحلیل علل و الگوی تولید صدا، برنامه مداخله ای کنترل و کاهش آلودگی صوتی در بیمارستان ها را به صورت اولویت بندی شده پیاده نمود تا میزان عوارض استرس شغلی کاهش و کیفیت ارایه خدمات افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

صدا ، پرستاران ، استرس شغلی ، پرسشنامه اسیپو ، بیمارستان