بررسی اثر مواجهه تحت حاد با استایرن بر حافظه فضایی-کاری و فعالیت حرکتی موش صحرایی

زمینه و هدف: کارگران در برخی صنایع همچون لاستیک سازی، تولید وسایل اسباب بازی، تولید ظروف یکبار مصرف و... در معرض مواجهه با استایرن هستند. مواجهه طولانی مدت انسان با استایرن از طریق تنفس منجر به تخدیرسیستم عصبی مرکزی، کاهش تمرکز و تعادل، اختال در حافظه کوتاه مدت و به هم ریختن عملکرد کبد در بعضی از کارگرانم یشود. از آنجاییکه این ماده در دمای اتاق فرار و بشدت چربی دوست است و بافت مغز نیز دارای چربی بالایی است، بنابراین م یتواند اثرات عصبی گوناگونی را برجای بگذارد. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثرات مواجهه تحت حاد با استایرنبر حافظه فضایی-کاری و فعالیت حرکتی موش صحرایی نر انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی تعداد 12 سر موش صحرایی نر بصورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. در گروه مورد، حیوانات به مدت 3 هفته در معرض مواجهه با استایرن قرار گرفتند )غلظت 750 پی پی ام، روزانه 6ساعت، 5 روز در هفته(. در گروه شاهد حیوانات در شرایط مشابه و بدون مواجهه با استایرن قرار گرفتند. 2 روز پس از اتمام دوره مواجهه، حافظه فضایی-کاری و فعالیت حرکتی ارزیابی شد. پس از آن حیوانات به مدت 21 روز در شرایط بدون مواجههقرار گرفتند و به منظور بررسی اثرات بلند مدت مواجهه با استایرن مجددا با آزمو نهای رفتاری مورد ارزیابی قرار گرفتند. صوت سفید توسط نرم افزار cool edit تولید و بخارات استایرن نیز توسط سیستم غلظت ساز در اتاقک مواجهه پخش-شد. برای ارزیابی حافظه فضایی-کاری درصد تناوب خودبه خودی در آزمون Y شکل و برای ارزیابی فعالیت حرکتی سرعت ط یشده و مسافت طی شده از طریق آزمون میدان باز انداز هگیری شد. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان م یدهد که مواجهه با استایرن بطور معنی داری درصد تناوب خود به خودی درآزمون Y شکل را کاهش داد. همچنین 2 و 21 روز پس از اتمام مواجهه با استایرن، مسافت طی شده و سرعت حرکت بطور معنی داری کاهش یافت. این اثرات در 21 روز پس از اتمام مواجهه نسبت به 2 روز پس از اتمام مواجهه شدیدتر بود. نتیج هگیری: براساس نتایج، مواجهه تحت حاد با استایرن منجر به کاهش فعالیت حرکتی و اختلال حافظه فضایی-کاری موش صحرایی م یشود و با مرور زمان اختال رفتاری در حیوان تشدید م ییابد.

کلیدواژه ها:

استایرن ، حافظه ، فعالیت حرکتی ، موش صحرایی