تاثیر روان درمانی مثبت نگر بر ابعاد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس

مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله ی روان درمانی مثبت نگر بر ابعاد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس بندرعباس انجام گرفت. مطالعه ی حاضر از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. دراین پژوهش پس ازبررسی بیماران مبتلا به پسوریازیس24 نفرازآنها به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه کنترل وآزمایش جای گرفتند. آزمودنی ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با پرسشنامه کیفیت زندگی36-sf مورد سنجش قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش روان درمانی مثبت نگر را دریافت کردند، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات ازآمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. قسمت آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار بود واز آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها تحلیل کوواریانس نشان داد که روان درمانی مثبت نگر بر کیفیت زندگی رابطه معنی دار نبود و هم چنین تحلیل داده ها در مولفه های کیفیت زندگی نشان داد در انرژی/خستگی و بهزیستی هیجانی رابطه معنادار بوده است در حالی که در مولفه های کارکرد جسمی، اختلال نقش بخاطر سلامت جسمی، اختلا نقش بخاطر سلامت هیجانی، کارکرد اجتماعی، درد و سلامت عمومی رابطه معنادار نمی باشد. به طور کلی یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که روان درمانی مثبت نگر بر کیفیت زندگی کلی موثر نمی باشد. از این رو ارایه ی مداخله ی روان درمانی مثبت نگر به عنوان درمان مکمل در افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس مناسب نمی باشد.